Ertu ţarna skrítna skarn?
Ţú skottast ári víđa.
Ertu stjarna, hélađ hjarn
hjartasáriđ stríđa?
Ţitt glott er hert viđ gleriđ bert
ţú glćfrabyr munt sefa
ţú merkikerti mikiđ ert
-muntu fyrirgefa?
Vatniđ brennda, vex nú kennd
um varir skaltu leika.
Himnasending, hér ég stend
hjartađ salta, veika.
Ţú ferđ brátt í eina átt
upp ađ vörum mínum.
Ţá opnast gátt og hef ég hátt
og hlć ađ svörum ţínum
Ágćt andleg fćđa međ góđu og miklu rími.
Eins og lúffeng kaka međ mörgum súkkulađibitum.
Ég er ekki alveg ađ skilja ţetta en ţađ er - vel ađ merkja - nćsta örugglega vegna ţess ađ ég er fífl.
Ég var búinn ađ skrifa lofgjörđ um ţennan indćlis Ákavítissálm, en óvinir ríkisins átu hana. En ég endurtek ţá bara. SKÁL!