Ódauđlegt ritverk...má nota í samráđi viđ höfund
Föstudagurinn 13. febrúar 2004, kl. 14:35
Kćra dagbók
Ţetta er búinn ađ vera furđulegur dagur. Alveg frá fyrsta lýsisblandađa Ákavítinu og ţar til nú, hefur ţessi dagur einkennst af furđulegum uppákomum og skringilegheitum.
Morgunblađiđ kom ekki á réttum tíma (hef reyndar einhvern grunađ um ađ hafa stoliđ ţví í morgunsáriđ, en ţađ er önnur saga), lýsiđ var kekkjótt, sturtan var volg (yfirleitt er hún skítköld) og köttur nágrannans hafđi ekki skiliđ eftir stykki sín viđ ruslatunnuna, svo dćmi séu tekin. Síđan hefur dagurinn einkennst af hlátursköllum í vinnunni, glađvćrđ og góđum vinnuanda, sem fćr letingja eins og mig til ađ vinna óvenjuvel.
Kannski er ástćđan fyrir ţessu fólgin í afstöđu himintunglanna, en einhverra hluta vegna efast ég um ađ ţau nenni ađ rađa sér upp bara fyrir mig. En hvađ um ţađ, ţađ er ađ koma helgi og ćtli mađur reddi sér ekki smá Ákavíti til ađ hafa eitthvađ ađ gera um helgina.
kveđja
Skabbi skrumari