Eitt sinn ég labbađi út í garđ
ćtlađi mikinn - ţá gerđi garđ
og ég datt oní ţrónna
fékk drullu á skóna
eđa dáldiđ af skít eđa kindasparđ.
Ég aflsmun í amstrinu beiti
og umhugađ um Gróu'á leiti
í kjaftinn fékk kökk
Já karlinn hann sökk
og höfuđiđ lagđi í bleyti.
Af forinni fúlri var bitinn
fannst mér - og allmikiđ skitinn
En lífiđ ţađ er
eins og mjúkt smér
og ljósbrúnt á köflum á litinn.
Öldungis fínn kveđskapur hér á ferđ. Hafiđ ţökk fyrir ţetta herra Skabbi.
Ţrátt fyrir ađ ţetta sé hinn dćgilegasti kveđskapur, ţá verđ ég samt ađ segja: Ţađ er skítalykt af ţessu ljóđi: