Saga um undarlegann laugardagsmorgun
Hann hafđi ćtiđ sama háttinn á ţegar hann vaknađi á laugardagsmorgnum. Skreiđ úr rúminu, fór í stuttbuxur og inniskó, rölti niđur og náđi í Morgunblađiđ. Setti síđan ristavélina í samband og hellti ávaxtasafa í glas og klaka út í. Síđan borđađi hann ristađa brauđsneiđ, kornflögur og drakk sinn safa, međan hann las morgunblađiđ.
Ţennan morgun vaknađi hann ţó í svitabađi og rauk á fćtur, enda heyrđi hann hurđaskell niđri í anddyri. Hann settist upp, fór í stuttbuxur og hljóp niđur...eitthvađ var öđruvísi, ţennan morgun, póstkassinn var opinn upp á gátt og vindurinn gnauđađi um ólokađa hurđina...hann hljóp út og sá för í snjónum sem lágu niđur götuna. Hann ákvađ ađ elta förin, enda nýfallin fönn yfir öllu og ţví auđvelt ađ elta ţau. Hann skeytti engu um ţađ ađ hann var í stuttbuxum einum klćđa og ţrammađi eftir götunni. Skyndilega gerđi storm og hann áttađi sig á ţví ađ hann var orđinn villtur...hvađ er ađ gerast hugsađi hann, en reyndi ađ fylgja förunum áfram ţó óđara snjóađi í ţau...
Framhald í nćstu viku.