Til ađ breiđa yfir misheppnađa tilraun mína til ađ gera atómljóđ (sjá ömurlegt síđasta félagsrit mitt)... ţá koma hér nokkrar ţjóđlegar og meingeldar náttúrustökur međ vikhendulagi...
Um sólskríkju og voriđ
Sólskríkjan er súr í veturslori.
Tangó dansar trítill snjó-
tittlingur ađ vori.
Um fjörulífiđ og sumariđ
Fuglinn sem í fjöru dansar kátur.
Sýpur stundum sjó viđ grjót
en sýđur alldrei slátur.
Um gćsir og haust
Fuglar sem á Fróni vilja'ei hanga,
suđur fara gćsagang
gráa haustiđ langa.
Um fossa og vetur
Blautur eftir billjón trilljón fossa.
Ótal marga ölur fékk
áramótakossa.
Hvađ er aftur „ölur“. Ég tel mig eiga ađ vita ţađ. <Dćsir mćđulega og skálar svo viđ Skabba>
Ég var ölur... ţ.e. ölvađur og ţar međ var ég hinn öli... eđa eitthvađ... hehe..
Skemmtilegt. Annars skildi ég fyrra félagsrit betur eftir ađ vísbending kom um hvađan frćndaljóđiđ var. Skál!
Ég hélt ađ ölur vćri tré. Sem fegni ţá kossa frá fossinum ... en hitt er miklu betra.
Fletti í orđabókinni minni góđu. Tvćr skýringar, annars vegar tré, hins vegar Skabbi. <Glottir eins og fífl>