Alveg viđ var allt ađ sjóđa
-ilmur skjótt ađ vitum bar.
Gćfuleg er glettin móđa
hún gćlir viđ mig hér og hvar.
Ég hugsađi til heimaslóđa:
„hér finn lífsins gátusvar.
-Allt er hérna eins og ţar“.
Í hlýjunni var helgur stađur
ég hafđi mig ei upp og brott.
Ég níđ ei heyrđi, nag né blađur
norpiđ ţađ var heitt og gott.
Bannađ var ţar bull og ţvađur
„brátt mig syfjar“, örstutt dott.
-Ţá kom sígilt sćluglott.
Gamall mađur eitt sinn orti
„Ekki vantar góđan mjöđ“.
Ţađ var eins og eitthvađ skorti
oft ţá brást mér skynjun hröđ.
Alveg var ţađ út úr korti
engin sást ţar ferningsröđ,
ţau pínulitlu pappírsblöđ.
Ég er ađ spá... fattađi einhver um hvađ er ort...
p.s. Álfelgur ekki kjafta frá.
Frábćrt kvćđi frá ţjóđskáldi Gestapóa. Mađur fékk bara nćstum ţví í hnén viđ lesturinn.