Svo virđist sem Limbri sé mćttur, en kannske ég skrái samt ţessa misheppnuđu leit mína..
Til ađ gera stutta sögu langa, ţá komst ég fyrir rest austur á land, rétt náđi ferjunni á miđvikudaginn var, sem ég hugđi ađ fćri til Gammel dansk (Baunaveldis). Ég lagđist ađ sjálfssögđu í drykkju, ákavíti ţá mest... síđan er allt í móđu...
Mér var hent í land á einhverri eyju, ţar var trođiđ í mig úldiđ kjöt (sem venst andsk... vel), allt ÚltraKóbalts-Ákavítiđ var gert upptćkt, ég látinn dúsa í fangaklefa og eina afţreyingin var einhver skandínavísk útgáfa af Séđ og Heyrt (nokkuđ gott, nema ţađ var á útlensku og ekkert fjallađ um Hemma Gunn eđa Rósu Ingólfs)... útsýniđ var ekki beisiđ, ţoka... alltaf helv... ţokan... einstaka sinnum sá ég furđulega skepnu ţjóta hjá, skökk og skćld, en minnti ţó á sauđkindina í fasi, tugđi hey og jarmađi...
Ţeir sem héldu mér í prísundinni töluđu útlensku, en ţó var eitt og eitt orđ sem mađur kannađist viđ... ţeir virtust aftur á móti skilja mig, sérstaklega eftir ađ ţađ var almennilega runniđ af mér... ég reyndi ađ útskýra fyrir ţeim ađ ég vćri á ferđalagi til ađ hafa upp á Limbra vini mínum... ekkert gekk...
Í gćr gáfust ţeir upp á mér og hentu mér um borđ í ferjuna aftur í hlekkjum... og nú er ég kominn heim til Íslands, bćldur, svekktur, illa haldinn af áfengisskorti... en plús sé ég í ţví ađ Limbri virđist vera mćttur aftur og ţví segi ég velkominn Limbri...
Skál
Já, ţakkir skaltu hafa kćri vin fyrir allt ţetta erfiđi sem ţú, bráđupptekinn mađurinn, hefur lagt á ţig til ađ leita ađ mér, árans einfeldningum. Ég verđ satt best ađ segja hálf klökkur viđ ađ lesa frásagnir af ţér í ţessum skeliflegu ađstćđum, allt vegna ţess ađ ég var bundinn niđur af hrekkja-dverg.
En hafđu allar ţakkir og hiđ mesta hrós, lengi lifi ćvintýrahugur og hetjuskapur ţinn.
Skál.
-
Ţú eyddir sem sagt páskunum á kojufyllirí međ Árna J. í Herjólfi, gólandi "Áhöfnin á Rosanum sem aldrei..."
Ég hefđi nú ţekkt Árna J. ef hann hefđi veriđ ţarna, enda náskyldur Haraldi ef ég man rétt... en ţessi ferđ var alls ekki svo slćm... fékk góđan tíma til ađ hugleiđa tilgang lífsins, einnig var ţađ lífsreynsla ađ hafa eigi Ákavíti viđ höndina og skil ég vel hví ţađ er orđiđ svo langt síđan ég sleppti síđast takinu (viljandi) á ţeim guđaveigum...
Svo virđist sem ađ góđ leiđ til ađ grafa uppi löngu týnda Baggalýtinga sé ofneysla ákavítis út á rúmsjó, ţá fljóta týndir Lýtingar upp aftur. Áhugavert.
Ţađ er enginn tilgangur međ lífinu, vinur...jú, nema kannski lífiđ í sjálfu sér. Ađ ţađ sé tilgangurinn međ lífinu. Svo getur mađur fundiđ sér ýmislegt ađ dunda viđ svo mađur sé ekki sjálfum sér og öđrum til leiđinda, eins og t.d. Austmann og Gimlé međ hamborgarabúlluna og Sćđishrađbankann fyrir háskólastúdínur.
Jú, rétt er ţađ... tilgangurinn međ lífinu er lífiđ sjálft... er mín stađfesta skođun...
Ţetta er ekki einleikiđ ţessa dagana... komust óvinir ríkisins semsagt yfir últrakóbalt ?! [Gerir eliptoniđ klárt]
Fyrst mannrán, svo sýklavopnaárás, annađ mannrán, efnavopnaárás, önnur sýklavopnaárás og nú ţetta [Felur sig ofan í neđanjarđarbyrgi og veltir fyrir sjer hvort gera ţurfi grein fyrir atburđarásinni á nákvćmari hátt í fjelagsriti en nennir ţví eigi núna sökum áhrifa frá seinni sýklavopnaárásinni]
Ég stakk nú af til útlanda um páskana og skrifađi ekkert - en enginn leitađi ađ mér... [Brestur í óstöđvandi grát]
Ţú varst í fríi, eins og allir fyrir norđan Antartika vissu. Ég var aftur á móti í haldi.
-
Limbri hafđi heldur ekki sést í tvo mánuđi og ţeir sem ţekkja hann vita ađ ţađ hlýtur ađ vera alvarlegt... ég skal leita ađ ţér Steinríkur minn ef ţú hverfur í nokkra mánuđi.. skál
Ţađ getur ţurft ađ fara ađ skipuleggja ýmiskonar björgunar-, leitar- og hefndarleiđangra [Horfir um tómlega forsetahöllina og hugsar óvinum ríkisins ţegjandi ţörfina]