Aumingjaskapur af verstu gerđ... hefđi betur sleppt ţví ađ drekka ţessa flösku í gćrkveldi...
Nú er ég ţreyttur og ţunnur og hrakinn
ţrautir í hausnum og verkjar í kviđ.
Dagurinn Mána, oft mćđu er ţakinn
má ég nú leggjast í kvćđanna friđ?
Tómur í hausnum og tómt er á lútnum
tómleikinn allur hann heltekur mig.
Rćfilsins dagur ei réttir úr kútnum
ritstíflan háir jafnt mig sem og ţig.
Löngum er ţreyttur og ţrútinn af glápi
ţorna hér síđur og breytast víst seint.
Víst samt mun enda í vefjanna rápi,
vangefinn hef ég víst margt annađ reynt.
Sýp ég ţví aftur af yrklingamjöđum,
Ákanna vítiđ ég drekk nú af stút.
Bragur ţá vaknar og bíđur í röđum
Baggann ţá lagar og kannske minn Lút.