Vegna ţess ađ póststöđin rćđur ekki lengur viđ umferđ dúfnanna út af síđasta félagsriti, ţá ákvađ ég ađ skella hér inn annađ - meira viđeigandi.<br /> Hugleiđing um ćskuna, en ţegar ég var gutti, ţá gerđi ég ýmislegt sem ađ ég, sem fullorđinn mađur, er alveg gáttađur á.
Ég brallađi ýmislegt í barnćsku og ţađ vćri algjör geđveiki ađ ćtla ađ telja ţađ allt upp, en hér er smá yfirsýn yfir ţađ helsta sem ég man eftir.
Á veturna fór ég t.d. í jakahlaup, ţegar fćri gafst, sem var sem betur fer ekki oft. Ţađ ţótti einnig skemmtilegur leikur ađ teika bíla í snjó og hálku, ađ ónefndu kćrileysislegum snjóhengjustökkum og ađ reyna ađ búa til snjóflóđ í himinhárri brekku ofan viđ ţorpiđ.
Sumrin voru ekki skárri, fiktađ međ eldspýtur í sinu, reyndar ekki hćttulegt fyrir mig sjálfan ţannig séđ, en mögulega fyrir byggingarnar í kring og eitt sumariđ smíđuđum viđ strákarnir fleka, prófuđum hann og vorum heppnir ađ straumurinn bar okkur ekki á haf út.
Einnig vorum viđ strákarnir alltaf niđrá bryggju eđa út á grjótgarđi ađ stökkva á milli steina, áđur en viđ vorum syndir. Ţá ţótti mikiđ sport ađ stökkva yfir gjá í fjalli einu rétt hjá. Falliđ hefđi ađ vísu varla drepiđ okkur en ţađ hefđi getađ haft slćm áhrif á hreyfigetu til framtíđar, ef mistök hefđu átt sér stađ. Ég stundađi ţađ einnig ađ klifra einn míns liđs í hamrabelti, sem var ţverhnýpt og um 20 metra hátt, sumstađar var sjór neđan viđ annars stađar grjóturđ. Hvoru tveggja slćmt.
Ţađ skal tekiđ fram ađ ţrátt fyrir ţessa áhćttuhegđun í barnćsku, ţá óx ég upp úr ţví og til ađ mynda tók ég enga áhćttu í blessađa góđćrinu öfugt viđ marga.
En ţegar ég fór ađ hugsa um ţađ, ţá ţykir mér ţađ í raun og veru merkilegt ađ ég skuli hafa lifađ af ćskuárin. Ein lítil mistök hefđu getađ kostađ mig lífiđ. Er ţađ von ađ nú sé ég heigull sem ţori varla yfir götu nema viđ gangbrautir og ţegar pottţétt er ađ allir bílar hafa stöđvast?
Jahá, er ţađ heigulsháttur ađ ţora ekki gangandi yfir götu ţegar bílarnir koma keyrandi?
Ég hélt ţađ vćri bara svona skynsemi.
Ţú ert gangandi undur lífsins Skabbi. Alveg satt!
En ţađ var gott ađ ţú lifđir óbćklađur af barnćskuna.
Ţađ er mér sífellt undrunarefni ađ nokkur mađur lifi barnćskuna af – og er ekki viss um ađ ţađ hafi breyst til muna ţótt mađur reyni sem foreldri allt hvađ mađur getur til ađ ofvernda ungana sína. Hvađ ţeir bauka ţegar mađur sér ekki til er örugglega eitthvađ sem best er ađ vita sem minnst um.
Gott rit. Ţegar ég huxa til ţess sem ég gerđi sem barn fyllist ég skelfingu yfir ţví hvađ mín eigin börn eiga eftir ađ gera.
Já börn nú til dags eru algjörlega ofvernduđ, ţau eru pökkuđ inní bómull og ţeim er ekki leyft ađ fara út nema međ hjálm og hlífar ćtli ţau ađ hjóla, ţau eru keyrđ til og frá skóla, heimili, tómstunda svo ţau séu örugglega ekkert ađ drolla á leiđinni, fötin ţeirra eru alltaf nýţvegin og ţađ virđist vera heimsendir í hvert sinn sem ţau skíta sig út, ţau mega ekki detta ţá eru ţau sendi í röntgen uppá barnaspítala og ef einhver skammar barniđ ţá er sá hinn sami í djúpum skít hjá svokallađri barnaverndarnefnd sem virđist vita allt mest og best um hvađ er ţínu barni fyrir bestu. Börn nútildags eru einsog sparistelliđ hennar ömmu í gamladaga, ósnertanleg.
Ég skýt vini mína á hverjum degi međ bullpup eđa clarion og hnífa ţá stundum í drasl. Ţeir komast aldrei af lifandi. 2ez
Veit mamma ţín af ţessu? Skiptir svo sem ekki máli, ţú verđur ekki hlekkjađur viđ rimlarúmiđ héđan af.
Fyrir örfáum árum ţá eyddi ég heilli kvöldstund í ađ játa fyrir foreldrum mínum flest mín bernskubrek, ţau fóru í bćliđ náföl og skjálfandi og eflaust undrandi á ađ hafa ekki ţurft ađ halda jarđarför fyrir litla gerpiđ sitt miklu fyrr...
Hugsanlega ćstuđ ţiđ upp ţá sem hafa yfir ađ ráđa miklu öflugri tćkni heldur en Jarđarbúar hvađ hluti á borđ viđ internetiđ varđar.
Fólk á ekki ađ vera ađ ćsa einhvern eđa eitthvađ upp sem ţađ skilur ekki sjálft eđa hefur komiđ fram viđ eins og ađ sé ekki til.