Var ađ lesa vísnakver,
visin ljóđatorfin.
Gömul kvćđi er gerđi hér,
góđ var stundin horfin.
Ellin kom víst drjúgt í dag,
drćm er kvćđahilla.
Hef mörg orđin hnýtt í brag,
herfilega illa.
Af ćskuţrótti orkti níđ,
en ţó gleymdist vitiđ.
Aum ţá ţótti orđahríđ
ekkert var ţar bitiđ.
Nú loks veit ađ vitiđ fer,
ef vantar orđahlekki.
Hristist bátur hratt viđ sker,
mig hrćđir sjór á dekki.
Í fori hugans fann ég tákn
finn ei margt til bóta.
Eftir stendur stuđlabákn,
stöndug hrúgan ljóta.
Fyrst uppgjöri er lokiđ ţá er bara ađ horfa ótrauđur fram á veginn og hrćra vel upp í ljóđapottinum.
Skál!
Mér finnst endilega eins og ég hafi séđ eitt erindiđ ţarna á hagyrđingamóti í gćr, ţađ hefur ţá veriđ frć sem orđiđ er ađ sómablómi núna?
[Ljómar upp]
Ég er andlaus og sár sjálfum mér fyrir ađ hafa orkt svona lélegar vísur... en mađur verđur ađ girđa sig í brók einhvern tíman...
Öss... ef mađur yrkir aldrei lélegt ţá er ekki hćgt ađ bćta sig. [Ljómar upp]
Ţetta er bara upp á viđ hjá okkur.
Skál.
.
.
.
Koma dagar koma verk
á kvćđi hverju lćrum
Virđast eldri minna merk
merki ţróunar er sterk........Skál Skabbi minn.