Ég stóđ og horfđi ofan í hyldýpiđ.
Ég snéri mér viđ áđur en ég lét mig falla ţví ég vildi ekki horfa á jörđina koma hlaupandi á móti mér.
Ţađ var ţá, ţegar ég lá í loftinu, horfđi upp í himininn og beiđ eftir högginu, ţađ var ţá sem ég áttađi mig á ţví... ađ ég vildi ekki deyja.
En ţađ var of seint.
Hvernig getur mađur vitađ hvort mađur vill deyja eđur ei ţegar mađur hefur ekki prófađ ţađ?
Ţegar til ađ mynda manni finnst ađ mađur ţurfi ađ koma einhverjum hlutum í verk í lífinu áđur en mađur deyr.
Hvernig getur mađur vitađ hvort mann langar í flóđhestalifrarkćfu eđur ei, ţegar mađur hefur aldrei smakkađ hana?