Ég var ađ lesa upp úr bók sem geymdi ljóđ úr ţeirri rómuđu ljóđabók Svartar fjađrir, gefin út áriđ 1919 af Davíđi Stefánsyni.<br /> Eflaust hafa mörg ykkar lesiđ ţetta ljóđ, en ég skrifa ţađ ekki upp fyrir ykkur, heldur fyrir ţau hin sem hafa ekki lesiđ ţađ. <br /> Ţví mér finnst ţiđ eigiđ ađ gera ţađ.
Óráđ
Ha, ha - nú sofna ég,
fyrst svona er dauđahljótt;
svo hitti ég í draumi
drottninguna í nótt.
Ţá gef ég henni kórónu
úr klaka á höfuđ sér.
Hún skal fá ađ dansa
eins og drottningu ber.
Svo gef ég henni svarta slćđu
ađ sveipa um líkamann,
svo enginn geti séđ,
ađ ég svívirti hann.
Svo gef ég henni helskó,
hitađa á rist,
og bind um hvíta hálsinn
bleikan ţyrnikvist.
Svo rjóđra ég á brjóst hennar
úr blóđi mínu kross
og kyssi hana í Jesú nafni
Júdasarkoss.
Svo dönsum viđ og dönsum
og drekkum eitrađ vín.
... Ég verđ konungur djöflanna,
hún drottningin mín.
Davíđ Stefánsson frá Fagraskógi (1895-1964)
Mér finnst ţetta ótrúlega flott... svo skuggalegt en um leiđ erótískt...
En ţađ er náttúrulega bara ég...
Fallegt & kraftmikiđ kvćđi.
Ágćtt hjá ţér ađ birta ţetta, hafđu ţökk fyrir.
Hafđi lesiđ ţetta tiltekna ljóđ eftir Davíđ áđur, en svakalega er nú langt síđan, magnađ ţakka ţér Tigra mín.
mjög svo flott ljóđ ţetta. Gott framtak ađ far međ ljóđ eftir alvöru skáld hér.