Ég hef mikiđ velt fyrir mér merkingum ţessara tveggja orđa og rétt ekki enn komist ađ niđurstöđu.
Vera, er vćntanlega eitthvert kvikt kvikindi, hvort sem ţađ er mađur, dýr eđa einhver óvćttur.. en er ţá sögnin "ađ vera" dregin af ţví?
Ađ vera vera. Ţađ er enginn nema hann sé eitthvađ ekki satt?
En einvera... Er ţađ "Vera sem er ein" ţ.e. "ein vera" eđa er ţetta dregiđ af "ađ vera ein" og ef ţetta síđarnefnda er rétt, er ţađ ţá ekki misrétti viđ karlmenn?
ţeir eru aldrei "ein" ţeir eru jú "einir"
Hvađ međ setningar eins og:
"Einveran reyndist Jóni erfiđ"
Hvernig vitiđ ţiđ ţá hvort ađ ég er ađ tala um ađ Jóni hafi leiđst ađ vera einn og einmana.. eđa ađ ég hafi gleymt bili og Jón karlinn hafi veriđ ađ slást og ein veran eđa óveran sem hann slóst viđ hafi reynst honum erfiđari en hinar?
og já talandi um ţađ... óvera... fólk talar um óveru sem eitthverskonar skrímsli... hvađ á ţađ ađ ţýđa? Ef hún er ekki vera, er hún ekki, og ţá er vćntanlega lítiđ ađ óttast?
Óvera ćtti ađ vera eitthvađ sem ekki er.. s.s. e-đ sem ekki er lifandi.
Svo ţekki ég nú stelpu sem heitir Vera.. fallegt nafn fannst mér, svo fór ég ađ hugsa um merkinguna..." Vera.." ţađ er eins ópersónulegt og "hlutur" nema hvađ ađ "vera" er lifandi en ekki "hlutur"
Alltaf kemur íslenskan mér á óvart góđir hálsar.
Merkilegar pćlingar. Eftir ţví sem ég veit best ţýđir kvenmannsnafniđ VERA líf - og ađ einvera sé e-m erfiđ merkir ţá ađ einlífiđ sé honum erfitt. Vera ţýđir ţví líf og ţađ er bara tilviljun ađ ţađ er sama orđ og sögnin ađ vera í nafnhćtti... Eđa hvađ ?
Hvernig fór ţessi fram hjá mér?
[Klórar sér í höfđinu]
Til hörđu áranna Tigra mín.
[Skilur eftir niđursođinn fćreying í búrinu.]