Ó leti leti.. hvílíkt letilíf er það sem ég lifi.
Ég sit fyrir framan tölvuna á Baggalúti og bara hangsa.
Hugsið ykkur allt sem ég gæti verið að gera!
Ég gæti verið úti í góða veðrinu.. taka til í þessari ruslakistu sem ég bý í.. eða jafnvel fara í roadtrip til Selfoss að útrýma hnökkum.
En nei. Letin tekur yfir... alltaf tekur letin yfir!
Er þetta einhverskonar sjúkdómur? Þetta er allavega smitandi.
Ef einhver er að letjast í kringum mig þá verð ég ósjálfrátt latari.. og nenni enn minna að hreyfa mig.
Stundum fæ ég reyndar ofvirknisköst þar sem ég get hreinelga ekki setið kyrr og andskotast eins og mér sé borgað fyrir það... en það líður yfirleitt langt á milli þannig kasta.
Hvert er besta ráðið við leti?
Þetta er orðið alvarlegt ástand hjá mér.. ég hef orðið svo löt að ég nennti hreinlega ekki að sitja uppi lengur.. og lagðist bara upp í rúm.
Með þessu áframhaldi hætti ég að nenna að borða og drepst einn góðan veðurdag.
Hjálp!
Það versta við letina er að oft fer mér að leiðast óskaplega mikið.
Ég nenni ekki að gera neitt.. og þegar ég geri ekki neitt.. þá leiðist mér.
Samdi ljóð um það hérna um árið:
Mér leiðist svo mikið að ég er að kafna
Geðveik ég verð og á Kleppi ég hafna.
Mér leiðist svo mikið að ég get ekki meir
Verð eitthvað að gera áður en litla ég deyr!!
MÉR LEIÐIST SVO MIKIÐ AÐ ÉG ER AÐ DOFNA
TENGSL MILLI HEILA OG LÍKAMA ROFNA
Bráðum ég leggst hérna niður og sofna
og vakna aldrei meir!
Ég get ekki hugsað, heilinn í dvala
gef frá mér hljóð eins og köttur að mala
stari í bláinn en ekkert ég sé
móða hylur allt grasið og trén
Ryðgaðar hreyfingar, tannhjólið brotið
dröslast rétt áfram sem dýr sem var skotið
Það vit sem ég hafði er langt burtu flotið
Ég hætti að geta mig hreyft.
Ég ætti að vera að læra náttúrufræði, taka til, vera úti, en nei. Ég er hérna, á Baggalút, alveg föst við stólinn.
Ég drekk kaffi. Það er ekki nóg. Ein lína í ljóðinu minnir mig reyndar á að það er alls ekki gott ráð við leti að eiga kött, þar leti er jú mjög smitandi.
Annars er ég fyrir löngu búinn að sætta mig við mína eigin leti. Kannski er það af því að mér leiðist aldrei beinlínis mjög mikið - ég er alltaf sáttur við það litla sem ég er að gera hverju sinni.
Mitt ráð við leti er að kveikja á tónlist og hækka og hækka þar til skrokkurinn fyllist af orku. Tónlist er eina bensínið sem virkar á mig.
-
Ég er líka löt.
En vinna og líkamsrækt minnkar letina. Ég fer þá út úr húsi á meðan ég er að vinna og hressist óendanlega við að fara í ræktina.
Mæli með vinnu gegn leti.
Haldiði svo ekki að mín hafi verið líka svona dugleg í gær! Fór í ræktina og eftir það labbaði ég úti með hundinn í 3 klukku tíma!