Ég er drýsidjöfull.
Ég lokka til mín unga drengi og stel hjörtum ţeirra, til ţess eins ađ kremja ţau og fleygja ţeim síđan.
Ég er ţó ekki eins og hinir drýsidjöflarnir. Ţćr finna ekkert ţegar ţćr rífa og tćta, - ţađ hlakkar jafnvel í ţeim og ef vel er leitađ má sjá ófagran glampa í augunum á ţeim.
Fyrir hvert hjarta sem ég krem, lćsist ísinn fastar um hjarta mitt og breiđist út, örlítiđ lengra.
Ég er ísdrottning.
Ég get ekki elskađ... en ég get samt fundiđ til.
Ţú ert enginn ísklumpur, síđast ţegar ég sá ţig varstu a.m.k. sjóđheit.
Ég fullyrđi ekkert um fólk sem virđist vera funheitt á yfirborđinu. Undir niđri gćti legiđ ísmoli sem ţráir ađ bráđna. En Tígra er alltaf fyrir mér eitthvađ annađ en ísklumpur.
Jassko, ţetta hljómar einsog kisa sem ég ţekki.
<Glottir einsog bjáni>
Nei bara grín, Tigra er oftast góđ.
[Jóakim Ađalönd
Jćja.
Ţađ er eins gott ađ viđ vorum bara saman í 2 tíma...]
Tvo tíma? Ţađ er aldeilis.
Já ţađ er metiđ mitt.
[Rođnar óstjórnlega og borar annarri stórutánni ofan í gólfiđ]