Ef gengiđ er úti á rökum gangstéttum borgarinnar eftir vorskúrirnar, má sjá lík liggjandi eins og hráviđri út um allt.
Krćkluđ, stöppuđ og kramin, liggja ţessi hrć hér og ţar á gangstéttunum og fćr mig til ađ svíđa í brjóstiđ ađ hugsa til ţess ađ einhverjir ţurfi ađ enda líf sín á ţennan hátt.
Síđan liggja hrćin á gangstéttinni ţangađ til rigningin aumkar sig yfir vesćla og líflausa líkamana, og skolar ţeim í burtu.
Viđ sem stćrri erum ćttum ađ bera ábyrgđ á lífum annarra, sem flýja úr moldinni ţegar rignir, svo ađ ţeir drukkni ekki.
Viđ erum ţau sem byggjum ţessar andstyggđar gangstéttar svo ađ viđ komumst auđveldar á milli stađa, en tökum ţar međ hundrađir lífa!
Litlu greyin vita ekki betur og skríđa upp á gangstéttarnar í leit ađ öryggi, en ţađ er svo sannarlega falskt öryggi.
Kćru baggalýtingar! Gćtiđ hvar ţiđ stígiđ! Hér eru líf í húfi, hversu smá sem ţau virđast vera.
Ertu ađ segja mér ađ ađrir Bagglýtingar fari yfirleitt úr húsi? Og hvađ ţá ţegar ađ ţađ rignir? ‹Hrökklast afturábak og hrasar viđ›
Já - viđ skulum safna ţeim saman og fara međ ţá út ađ vatni til ađ kenna ţeim ađ synda.