Ef gćgist út um gluggann ţinn,
gćtir eflaust séđ
úti rjátlast rćfilinn
ađ rót’ upp blómabeđ.
Holdmikill hann ekki er
heldur ekki stór,
hann ţarf ţví á hjálp frá ţér
ţegar kemur snjór.
Ef honum hjálpar, ţér get sagt,
hann af gleđi syngur.
Honum er margt til lista lagt,
lítill snjótittlingur.
Ég veit ađ ţađ er ofstuđlun á einum stađ... ţađ er ađallega leti vegna sem ég lagađi ţađ ekki - vildi ekki breyta ţessu einfalt úr "ţér" í "mér" eđa e-đ svoleiđis ţví ég vil ađ skilabođin haldist.
Ţegar bođskapurinn er svona fallegur ţá máttu ofstuđla eins mikiđ og ţú vilt.
Jarminn gefur fuglunum allt áriđ um kring!
Jarmi: Ađ henda heimilissorpinu út um gluggann er ekki "ađ gefa fuglunum".
Úff, nú var ég tćpur á ađ segja eitthvađ svakalega ljótt.
[Labbar út međ hálfan brauđhleif]
Afar hlýlegt, sérstaklega ţegar hugsađ er um ađ ţetta kemur frá kattardýri til fugla.
[Blikkar köttinn]
Auđvitađ fóđra allir kettir og kattavinir smáfuglana. Ţađ er ţarf ađ vera einhver nćring í ţessum fiđurfénađi ţegar ţeir eru svo veiddir í matinn. [Man allt í einu ađ ţađ ţarf ađ gefa fćreyingsódáminum eitthvađ ađ éta] Ljóđiđ er fínt og ţađ er hćgt ađ yrkja sig framhjá ofstuđluninni međ smá yfirlegu. Ţú fattar ţađ á morgun...
Ţetta er mjög fallegt, ţetta er ljóđ og stuđlar ađ mínu viti aukaatriđi nema höfundurinn vilji.
<Ţeytir rjóma og réttir Hexíu>
Vessgú, snáfađu nú ađ gera kakó.
<Glottir og stekkur í felur>