Međ fáu skiptum sem ég geri óhefđbundiđ ljóđ... en ţađ verđur ađ hafa ţađ.
Hafiđi tekiđ eftir ţví
hvađ viđ verđum öll eins og lítil börn
Ţegar viđ erum komin í sparifötin.
Allt verđur miklu minnisstćđara.
Gleđin verđur glađlegri,
sorgin sorglegri
og ekkert, er eins einmanalegt
og einmana mađur í sparifötunum.
Ţetta er ákaflega myndrćnt. Eina neikvćđa sem ég get sagt eru litla, nćr ósýnilega innsláttarvillan sem ég fann viđ ţriđja lestur. [Glottir eins og nörd]
Flott
Eina sem huxanlega er einmannalegra er einmanna mađur í sparifötum, borđandi á Kentucky Fried...
Flott lesning.
Ţú nefnir ađ ţetta sé eitt af fáum skiptum sem ţú gerir óhefđbundiđ ljóđ . . .
Mér finnst ţú nú svosem ekki heldur hafa veriđ neitt sérstaklega atkvćđamikil í hefđbundnum kveđskap, íţađminnsta ekki hérumslóđir. Hvernig vćri ađ spreyta sig ? !
Bah... ég sem eiginlega bara hefđbundin ljóđ ţegar eitthvađ gerist sem kveikir í andanum hjá mér. Ég er međ allavega tvö í félagsritum sem heita Sjálfsmorđ og Minningargrein.
Ég var virk á "Kveđist á" hérna 2003-2004 eđa á ţeim tíma, en ég veit ekki. Datt eiginlega alveg úr sambandi.
Ţú verđur ađ fara ađ drífa ţig ađ ćfa ţig í bragfrćđinni. Gerđu bara eins og ég, gerđu lélegar vísur til ađ byrja međ. Annars takk fyrir flott ljóđ.