Hefur ţú einhvertíman velt fyrir ţér afhverju franska byltingin hófst í raun og veru? Ţessi saga segir frá ţví... og mörgu fleiru.
Sagan af Sigfúsi
Ţađ var á ţví herrans ári 1789 í Frakklandi ađ uppi var framlengingasnúra ađ nafni Sigfús. Jú, mikiđ rétt, Sigfús var örlítiđ á undan sinni samtíđ, ţar sem ađ á ţeim tíma var ekki búiđ ađ uppgötva rafmagniđ, en hann lét ţađ ekki á sig fá, heldur lifđi býsna sćll, fyrir utan ákaflega mikla stríđni frá brćđrum sínum, Jacques og Pičrre sem voru mennskir. Jacques og Pičrre voru tvíburar en var Jacques heyrnalaus en Pičrre blindur. Ţeir voru mjög nánir og stunduđu öll samskipti í gegnum hugsanaflutning. En ţeir hötuđu Sigfús einstaklega mikiđ. Hann var framlengingasnúra og ţar sem ađ ţeir skildu hann ekki, voru ţeir hrćddir viđ hann og lögđu hann í mikiđ einelti.
En ţađ leiđ ađ ţví ađ Sigfús fékk nóg og ákvađ ađ fara ađ heimann og gerast farandsöngvari. Hann ferđađist um Frakkland og söng fyrir allar stéttir og var hann einstaklega hćfileikaríkur, ţví ađ hann var međ 5 innstungur og gat ţar međ raddađ söng sinn.
Mannorđ Sigfúsar barst hratt um allt Frakkland, og međal annars til Versala, ţar sem ađ konungurinn, Lúđvík XVI og kona hans Marie Antoinette fréttu af ţessum stórgóđa söngvara og sendu sendibođa sinn til ađ sćkja hann.
En ţegar sendibođinn hafđi fundiđ Sigfús, og ţeir voru á leiđ til Versala, fréttu Jacques og Pičrre af ţessu. Ţeir urđu alveg bandvitlausir og ákváđu ađ fara til Versala og skemma fyrir Sigfúsi.
Ţeir drifu sig ţangađ og settust inn á krá til ţess ađ ákveđa hvernig vćri best ađ klekkja á Sigfúsi. Eftir miklar samrćđur ákváđu ţeir ađ besta leiđin til ađ klekkja á Sigfúsi, vćri ađ drepa kónginn. Pičrre varđ ćstur af spenningi og öskrađi: "Já! Drepum kónginn!"
Ţađ var ţögn inni á kránni. Allir ţar inni litu á hvorn annan og svo braust út öskur og múgurinn ruddist út á götu öskrandi: "Drepum kónginn!! DREPUM KÓNGINN!"
Og ţannig hófst byltingin.
Múgurinn ruddist inn í höllina, ţar sem ađ Sigfús stóđ og söng fyrir konungshjónin, og greip Lúđvík XVI, Marie Antoinette og Sigfús međ.
Konungshjónin voru rifin og skellt í gapastokkinn og voru ţau síđan hálshöggvin.
Sigfúsi var hent í gapastokkinn líka, en ţar sem ađ hann var framlengingarsnúra og alltof mjór fyrir gapastokkinn, ţá smeygđi hann sér bara í gegn og stökk út í skóg.
Hann hljóp inn í skóginn eins hratt og framlengingarsnúra hefur sést hlaupa en rakst svo á skytturnar ţrjár og hjá ţeim Hróa hött og men in tights sem voru komnir í heimsókn frá Bretlandi.
Sigfús söng ţá fyrir ţá ađ kóngurinn vćri dauđur en ţeir hlóu og trúđu honum ekki, ţangađ til ađ einn af mönnum Hróa hattar kemur hlaupandi inn í skóginn og tilkynnir ţeim ađ konungshjónin hafi veriđ hálshöggvin og einhverjir brjálađir tvíburar ćtli ađ taka yfir Frakkland.
Skyttunum ţrem og Hróa lýst nú ekkert á ţetta og ryđjast ţeir allir saman međ Sigfús í eftirdragi, inn í Versali.
Múgurinn man enn eftir fallegum söngi Sigfúsar og ţegar ţađ kemst ađ hinu rétta ráđabruggi Jacques og Pičrre er ţeim hent í fangelsi.
Sigfús ákveđur ađ kveđja Frakkland, og hyggst halda til Bretlands međ Hróa hetti og men in tights og í kveđjuskyni syngur hann lag tileinkađ ţeim, og kallar ţađ: "Men in tights"
ENDIR
Fyrir ykkur sem kjósiđ ađ lesa söguna á frönsku, ţá kemur hún hér:
Il était une fois une rallonge qui s’appellait Sigfús
C’était l’an 1789, l’an oů Sigfús, la premiére rallonge, était jeune et joyeaux. Mais Sigfús avait de mauvais jumeaux qui étaient menteurs et voleurs. Ils s’appellaient Pičrre et Jacques, Pičrre était aveugle mais Jacques était sourd, parce qu’ils ont eu un accident. Ils étaient toujours ensemble, Pičrre était les oreilles de Jacques, et Jacques était les yeux de Pičrre. Ensemble ils étaient un seul homme. Pičrre entendait les pensées de Jacques, et Jacques voyait les pensées de Pičrre.
Les jumeaux toujours se moquaient de Sigfús parce qu’il était une rallonge, et ŕ la fin, Sigfús était trčs fatigué. Il a dčcidé de quitter la maison. Il a devené chanteur ambulant et peu de temps aprčs, il a devené trčs populair. Un jour, un messager du roi de France est venu quand Sigfús chantait. Il a dit que Sigfús devait chanter pour le roi. Puis, ils sont allés ensemble á Versailles.
Jacques et Pičrre apprendaient ça et ils ont devené jaloux. Ils ont decide qu’il allaient se venger de Sigfús et ils sont allés ensemble ŕ Versailles. Quand ils sont arrives ils sont allés au restaurant pour faire un plan. Ils trouvaient que la meilleure chose ŕ faire pour se venger de Sigfús, était de tuer le roi. Piérre s’est echauffé beaucoup et il a crié: „Oui, tuons le roi!” Et tout le gens au restaurant ont crié aussi: „Tuons le roi! Tuons le roi!” Tout le monde a eu dans les rues et ils ont crié: „Tuons le roi!”
Et alors, la revelution a commencé.
Sigfús était en train de finir son chanson, quand un group d’hommes ont couru dans le palace et il ont arręté Sigfús et le couple royal. Les hommes les ont metté ŕ la guillotine, et ils ont tué le roi et la reine. Mais Sigfús était trop mince, parce qu’il était rallonge, et il s’est évadé. Il a couru ŕ la fôret oů il a rencontré Robin de Bois et les hommes en collants. Ils étaient lŕ pour visiter ses amis, les trois mousquetaires et pour écouter le nouveau chanteur ambulant, Sigfús. Quand Sigfús a su ça, il a chanté pour eux. Il a chanté un chanson qui disait que le roi et la reine étaient morts. Les trois mousquetaires, Robin des Bois et les hommes en collants ont ri et ils ne l’ont pas cru. Brusquement un homme en collant est venu et il a raconté toute l’histoire, que le couple royal mourait et que Jacques et Pičrre allaient gouverner France. Sigfús a dit qu’ils voulaient seulement se venger de lui. Tout le monde est allé ŕ Versailles et ont dit le peuple que Pičrre et Jacques sont menteurs. Et alors, le peuple s’est révolté. Il s’est fâché et il a emprisonné les jumeaux. Sigfús a décidé d’aller en Angleterre avec Robin des Bois et les hommes en collants, mais avant de partir, Sigfús a chanté un chanson de salut, qui s’appelle Men in tights.
FIN
Ţetta var međ ţađ hugljúfasta sem ég hef lesiđ í langan langan tíma... Ţú ert snillingur Tígra mín góđ.