Ég bíđ viđ gluggann.
Ég gćgist út á milli gluggatjaldanna og bíđ eftir bílunum.
Ég veit ţeir koma. Ég finn ţađ á mér. Ţeir verđa ţarna allir.
Ţeir eru ađ leita ađ mér.
Ég verđ ađ flýja. Finna felustađ.
Ég get ekki skiliđ tvíburana eftir. Ég elska ţau meira en lífiđ sjálft... ţau eru ţađ eina sem ég hef. Ţau eru of lítil til ţess ađ ég geti skiliđ ţau eftir. Ţau geta aldrei bjargađ sér sjálf.
Ég ţarf ađ passa ţau fyrir mömmu. Mamma hatar okkur.
Hún hringdi í mennina.
Ég lćsti hana úti.
Ég tek tvíburana og lćđist út um kjallaradyrnar.
Ég hleyp út í garđ og dreg ţau á eftir mér.
Ţau eru hrćdd.
Elsa byrjar ađ gráta og ég sé ađ Hörđur er orđinn hrćddur líka.
Ég verđ reiđ en reyni ađ hugga ţau.
Ţau skilja ekki ađ ţetta er eina leiđin. Ţau eru svo lítil.
Ég hleyp međ ţau áfram, niđur á höfn.
Viđ hvílum okkur bakviđ stóran gám.
Ég veit ađ ég verđ ađ skilja ţau eftir hérna. Ţau eru örugg hér.
Ég lćt ţau skríđa ofan í tunnur sem ég finn og loka.
Segi ţeim ađ allt sé í lagi.
Ég hleyp lengra og heyri í ţeim koma.
Ţeir elta mig, en ekki tvíburana.
Ţađ er gott.
Ţeir ná mér á endanum og stinga mér inn í bíl, sama hvernig ég berst um.
Ég er látin í spennitreyju.
Ég er lokuđ inni í hvítu herbergi ţar sem sterkt ljós logar allan sólarhringinn.
Ég heyri konurnar tala saman frammi.
Ţćr tala um einhvern sem drap systkini sín. Lokađi ţau ofan í tunnu svo ţau köfnuđu.
Ég er fegin ađ tvíburarnir eru óhultir.
Ég sćki ţau ţegar ég kemst út.
Ţá get ég hugsađ um ţau alltaf.
emm... ég eiginlega veit ekki hvađ mér finnst... gott vont... vondlega gott... vel gert og fljótlegt ađ lesa... sem er gott...