Ég vil byrja á að taka fram að ég er ekki að fullyrða eitt né neitt, heldur bara að velta fyrir mér og spekúlera.
Mér hefur einhvernvegin fundist, því fleiri heimili sem ég kem á og skoða... og því fleira fólki sem ég kynnist... að þegar par stofnar heimili saman.. kaupir sér íbúð.. þá er það einhvernveginn alltaf konan sem fær hlutverk innanhússarkitektar.
Konan ákveður hvar sófar og húsgögn eiga að vera.. raðar smáhlutunum og velur gardínurnar ofl.
Karlinn hefur kannski stundum eitthvað að segja með stærstu húsgögnin, en lætur sig litlu varða afganginn.
Yfirleitt er honum bara alveg sama, en þetta virðist skipta flestar konur hjartans máli.
Ég sjálf myndi allavega vilja hafa eitthvað með það að segja hvernig hlutum er raðað upp ef ég keypti mér íbúð.. líka út af því að mér finnst gaman að raða svona.
Hvernig er það á ykkar heimilum?
Þið ykkar sem búið með maka.. hvort réð meiru? Eða var það alveg jafnt?
Ef það skyldu vera einhver samkynhneigð pör hérna, þá þætti mér líka mjög spennandi að vita hvernig þetta væri hjá þeim.
Við Ívar rissuðum upp grunnteikningar af öllum herbergjunum og pældum í því í sameiningu hvar best væri að hafa húsgögn og jafnvel líka minni hluti. Hins vegar vorum við orðin svo löt þegar að því kom að hengja myndir á veggina, að við ákváðum bara að nota naglana sem fyrri íbúar höfðu skilið eftir.
Ívar valdi litinn á svefnherberginu og hann valdi líka sparistellið okkar. Ég hins vegar fékk að ráða hvar stofusófinn átti að vera, enda hafði ég svo góð rök fyrir því. [Glottir við tönn]
Það hefur skipst svolítið niður b ara og er sennilega bara jafnt á komið hvort ég eða konan stæyrum því hverniig hlutirnir eru á heimili voru
Reyndi einu sinni að leyfa kallinum að ráða, er ennþá að leita að eiganda fyrir grænsanseruðu gardínurnar. Ekki það að ég sé neinn snillingur, en mitt val veldur allavegana engum bráðablindu.
Mig grunar að stór hluti karlmanna hreinlega nenni ekki að vera ósammála spúsum sínum og uppskera rifrildi og vesen út af þessu. Nóg er nú álagið við flutninga og íbúðakaup.
Þá er ekki gripið í taumana nema spúsan sé komin út fyrir allan þjófabálk í ópraktík og fáránlegheitum.
Ég valdi mínar gardínur sjálfur er ég var mikið yngri og hef enn ekki leyft kvenfólki að til að sjá herlegheitin. Ætli þær myndu ekki taka sprettinn ef til þess kæmi, enda tek ég enga áhættu varðandi þetta því afleiðingarnar verða alltaf geigvænlegri en kjarnorkusprengja hugsa ég.
Ég ÞURFTI alfarið að ráða á meðan ég var í sambúð, enda hafði fyrrverandi engann áhuga á að hafa fallegt og huggulegt heimili. Honum var sama svo lengi sem hann hafði rúm til að sofa í og sófa til að horfa á sjónvarpið í. Væri alveg til í að næsti sambýlingur hefði meiri áhuga og meira frumkvæði.
Skipulag heimilisins á að vera samvinna þar sem báðir/allir einstaklingarnir þurfa að búa þar.
Ég hef nú vissan grun um að blessaðar dömurnar hafi einfaldlega betra lag á þessu. Ég veit alveg hvað mér finnst flott, er með einfaldann smekk. Eða ég veit kanski betur hvað mér finnst ljótt...