Fjarri veri mér að fyllast ofsóknaræði (mikilmennskubrjálæði er meira fyrir mig), en maður má orðið varla slá fingri á borð án þess að pöpullinn rísi upp á afturlappirnar og kveini og kvarti yfir gagnrýninni. Geta menn ekkert gagnrýnt annað en gagnrýnina hjá mér? Hvar endar þetta eiginlega? Þetta er eins og að standa í Speglasalnum í Versölum (hmm...það var gaman á sínum tíma...haldið bara áfram, greyin mín).

Ég er sátt.