Að afstaðinni árshátíð er við hæfi að huga að klæðnaði gesta og benda á það sem vel var gert.

Keisari vor, Mikill Hákon, var sérlega elegant og virðulegur. Svei mér ef hann var bara ekki 'best klæddi karlmaðurinn'. Frelsishetjan var sömuleiðis töffaraleg, skærlitaður bolurinn (appelsínugulur, sýndist mér í myrkrinu) undirstrikaði fallegt litarraftið og dró fram blikið í bláu augunum (aftur verð ég að viðurkenna að um ágiskun er að ræða; ansvítlans myrkrið). Barbie sýndi hæfilega mikið af beru holdi og var í senn sumarleg og smart. Ég var verulega hrifin af látlausri hárgreiðslu Vambans, blikandi brosinu og súkkulaðibrúnum augunum (þar hef ég aðeins orð hans sjálfs við að styðjast; myrkrið, enn og aftur). Þríeykið Enter, Númi og Myglar voru, eins og einhver komst að orði, (líklega vor orðheppni og aðlaðandi konungur) 'eins og 'nýstignir útúr Dressmann-auglýsingu'. Það er augljóst að þeir félagarnir eru vanir að vera í jakkafötum, enda fara þau þeim öllum einkar vel.

Sætastur allra (ef undan er skilinn minn kæri konungur) var þó án nokkurs efa Harðjaxlinn Hilmar. Hann var tvímælalaust stjarna kvöldsins. Ferfalt húrra fyrir Hilmari!