Skáldið vonlaust hárið rammur reytti
rokna hugmynd færa vildi í letur
og vissi að ætti vel að geta betur
við vinnu sína öllum ráðum beitti.

Þá loksins honum eitthvað eldmóð veitti.
Var ekki í huga skáldsins lengur vetur?
Í endalausar lagðist yfirsetur
sig læsti inni, þar hann einskis neytti.

Við vinnu þessa þýddi ekkert mók
nú þurfti að reyta úr ljóði mesta arfann
svo yfir þessu viku í viðbót sat

en gumi aftur gleði sína tók
er gleypti ljóðið þetta ruslakarfan
að lokum værum svefni sofið gat.