Eins og flest ykkar hafa væntanlega tekið eftir, þá hefur nýverið verið stofnaður hér stjórnmálaflokkur; Kommúnistaflokkur Baggalúts, og er hann aðþvíer ég best veit fyrsti formlegi stjórnmálaflokkur Lútsins.

Nauðsyn stofnunar þessa flokks er vart þörf að réttlæta.
Þó virðist gæta nokkurs misskilnings og bábylgna varðandi þá stefnu sem flokkurinn, og aðrir flokkar þessarar stefnu, reka. Þessar hugmyndir hafa staðið útbreiðslu flokkanna fyrir þrifum, og jafnvel ýtt undir fordóma í þeirra garð og þarmeð hindrað útbreiðslu þeirra.
Ég mun því reyna í örstuttu máli að leiðrétta þennan misskilning.

1. Spilling - Mönnum verður tíðrætt um þennan smánarblett á sögu kommúnismans, er átti sér stað í Sovétríkjunnum á tímum Stalíns. Hér vil ég benda á þá staðreynd, að þetta byggir allt á misskilningi. Höfundar sagnfræðirita síðarri tíma hafa verið ötulir í að breiða út þessi rangmæli. Stefnan sem við rekum kennir sig við sósíalisma, en samkvæmt skilgreiningu hans eru allir menn jafnir, og allir skulu hjálpast að við að viðhalda þessum jöfnuði, í formi samhjálpar, bæði á sviði eigna og velferðar. Spilling og kommúnismi stangast því á samkvæmt eðli sínu og er því um alvarlega rökvillu að ræða þegar menn tala um spillingu í þessu samhengi.

2. Hvað með einstaklingsfrelsi? - Ég tel það liggja í augum uppi að frelsi hvers einstaklings felist í því að vera ekki heftur vegna fátæktar sem stafar af völdum níðslu annarra manna, sem nota landgæði og vinnu hinna fátæku sjálfum sér til eignamyndunar.

3. Gagnrýni á að kommúnisminn virki ekki í reynd. - Þetta segja einungis þeir sem eru andsnúnir þessari stefnu, og þá sennilega vegna áhrifa frá kapítalískum hugmyndum sem virðast vera að ryðja sér sífellt meira til rúms í hinum vestræna heimi. Hins vegar liggur fyrir að meirihluti Rússa í dag teljur ástandið mun verra en það var fyrir hrun kommúnismans. Sama sögu er að segja í Austur-Þýskalandi, þar hefur t.a.m. atvinnuleysi aukist úr innan við einu prósentustigi í yfir helming atvinnuleysi eftir að múrinn var rifinn.

Það er ekkert sem stendur í vegi þess að kommúnisminn geti virkað vel í nútíma samfélagi manna. Þetta snýst allt um viðhorf, og ef allir eru sammála um að stefna að lýðræðisþjóðfélagi þar sem allir menn njóta aðstoðar hvers annars og enginn hefur það verra eða betra en aðrir, þá myndi þetta virka fullkomlega. Menn geta sagt skilið við öfund, græðgi og samkeppni um metorðsklif og veraldleg gæði. Í staðinn koma samheldni, hjálpsemi, aukin velferð og aukin virðing og samhyggja milli manna.

Ég spyr: er þetta ekki markmið sem vert er að stefna að, þar sem það eykur vellíðan og velferð manna?