Ég ætlaði að nota þennan pistling til að harma að ég félli undir þá skilgreiningu ritstjórnar að vera tossi. Svo las ég skrif Golíats um að gagnrýni hans hefði verið tekin til greina, þannig að nú teljast þeir einungis tossar, sem skrifað hafa færri en þrjú félagsrit.
Nú er ég því í einhvers konar millibilsástandi, þ.e. milli þess að vera tossi og skriffinnur. Það er raunar sama staða og flestir aðrir heiðursgestir á Gestapó mega búa við. Ég get ekki betur séð en að einungis þeir Skabbi og Vamban hafi náð því að teljast skriffinnar með því að hafa skrifað 50 félagsrit hvor um sig.
Því stoðar eigi annað en að bretta upp ermar og dæla inn félagsritum svo maður komist í flokk skriffinna.
Ég er afar á móti því að menn dæli nokkru á Baggalút. Og þó svo að ég leggi orð í belg, þá á ekki að láta dæluna ganga. GÆÐI FRAM YFIR MAGN.
Ég er sammála, GÆÐI FRAM YFIR MAGN. Það skýrir líka af hverju ég á svona fá félagsrit.
Já, ég veit það hljómar illa komið frá mér, en jú gæði umfram magn (maður ætti kannski að fara að stroka út eitthvað, því jú ekki eru öll félagsritin manns gæðaskrif)...en jú orð í tíma töluð, hjá Limbra...en kannski ætti maður ekki að vera að því að fylla orðabelginn með þessu rausi, biðst afsökunar á því...
En best er auðvitað ef saman fer magn og gæði en spurning er hvort það sé ekki frekar sjaldgæft...
Jú, í flestum tilfellum. Allavega er mjög lág prósenta af mínum innleggjum og félagsritum sem innihalda snefil af gæðum...
Já, gæði fram yfir magn. Það geta allir verið að flæða inn pistlum um ekki neitt.