Gefðu að blessuð börnin öll
bráðum fái kennslu aftur.
Svo heyrist glaðvær hlátrasköll
og hlotnist skólum líf og kraftur.
Gefðu að kaupið kennarans
komist strax í skorður réttar.
Svo að verði virðing hans
viðunandi og farir sléttar.
Gefðu að verði vinnufriður
verkfall aldrei framar háð.
Svo megi ríkja mannasiður
á menntabraut í lengd og bráð.
AMEN.
Frekar snautleg ambaga hjá mér, verð ég að viðurkenna.
Viku endist verkfallshléið,
vonin bregst oss öllum aftur.
Ekki gengur kaffistreðið,
verkfallsbörnin ganga aftur.
Ég held þau hafi bara gott að læra í lífsins skóla. Það gerir þeim bara gott að þurfa að bera sjálf ábyrgð á eigin lærdómi og eigin framtíð. Þegar maður kemur í framhaldsskóla, að ég tali nú ekki um háskóla, þá þýðir ekkert að hugsa sem svo: "Ja, kennarinn setti okkur ekkert fyrir og þá þurfum við ekkert að læra heima". Það ná ekki margir 1. árs prófum í læknisfræði í H.Í. með því að leika sér í Playstation 2 alla daga og lesa svo bara kvöldið fyrir próf.
Því er minn boðskapur þessi:
Gefðu að blessuð börnin
bíti hvorki né slá.
Gefðu að verkfallsvörnin
verði með orf og ljá.