Eitt sinn hét Miklatún því merkilega nafni Klambratún.
Ráðamenn, spilltir og skammsýnir, andans vanaðir og yfirlætisfullir, bullfullir og klambraðir.
Ó Klambratún hversvegna heitir þú Miklatún?
Ég hitti leigubílstjóra er Skafti heitir og sagði hann mér söguna af því þegar til var Klambratún og ekkert var Skipholtið annað en síldargeymsla.
Skafti var skeggjaður og furðulega líkur sjálfum Kláusi Santa. Sannarlega hefur maðurinn verið að segja sannleikann því hann hringdi í vinkonu sína sem átti orðabók um flesta hluti og svo kallaði hún manninn "Séra". "Sæll Séra minn!" ef orðrétt skal hafa eftir.
Orðabókin sagði frá því að klambrar væri eitthvað sem frysi saman.
Klambratún = Eitthvað sem frýs saman tún
Alls ekki svo galið og ekki lýgur hann Séra Skafti.
Mátturinn sé með yður og þínum anda. Einkum og þá sér í lagi Séra Skafta.
Já, en það var þó varla ástæða til að breyta nafni Klambratúns í ,,Miklatún", sem er að mínu mati langtum ófrumlegri nafngift, eða hvað?
Þarna stóð víst bær sem hét Klambrar. Svo var Miklabraut lögð yfir túnið. Mun þánafnið hafa skolast til.
Miklatún getur verði á eyjunni á milli akreina á Miklubrautinni en Klambratún er þar sem Kjarvarlsstaðir eru!