Svarta kaffið gef þér gott.
Gef mér frónkex. Það er flott.
Haf ei um mig háð og spott.
Hví er á þér illgjarnt glott'?
Glotta má er gefur á
og glapræði að fara á stjá
ef að sértu úti þá
og ekki stutt í land að ná.
Náði engu upp í tap.
Ekki bætti það mitt skap.
Engu náði að skila skrap.
Skrípalegur hlaut ég lap.
Lapti mjólk og lét af vel
þó lægi hún í öðuskel
sem skítug var, mig föður fel
og fresta því að gista hel.
Heljarmikið högg ég hlaut
er hesturinn minn kjálka braut.
Dugði ekkert tuð né taut.
tafarlaust því hann ég skaut.
Skauta yfir skjölin hratt
og skrifa grein sem fær mig glatt
sem öðrum þykir ansi bratt
og að hún hafi hrunið flatt.
Flatt mér þótti flæðiland.
Flutti mig á eyðisand.
Ég stend hér með brugðinn brand.
Búa vil ég ykkur grand.
Grandalaus ég gekk af stað
með göngustaf og fréttablað
er draup úr lofti, drullusvað
mig drabbaði, ég fór í bað.
Bað ég þig um brennivín.
Beisk mér fannst þá orðin þín:
"Þú ert bölvað syndasvín.
Satans pyttur við þér gín.
Gína við mér gljúfrin ljót,
er geng ég hérna upp í mót,
eflaust þarf ég skrefin skjót
ef skaða forðast vill, og blót.
Blótar þú og bölvar hátt.
Býst þú við það sýni mátt.
En blessa menn og biðja átt
og boða Krist á þennan hátt.
Háttalagi hefur víst
herrans verið allvel lýst,
því farísear fylgja síst
þá fár um hitaveitu snýst.
Snýst her allt um auð og völd?
Er mín hugsun ljót og köld?
Er nú loksins komið kvöld?
Koma í hausinn syndagjöld?
Syndagjöldin sefa þann
sem svefnsins hefur hlotið bann,
þá bölið aðeins bíða kann
sem býst til þess að taka hann.
Hann ég nefni mikinn mann.
Mikið fyrir Ríkið vann.
Vinur auðs með sóma og sann.
Semja um málin vel sá kann.
Kannan mín víst stóð á stól
er steig á hana fól í kjól,
hún brotin er, nú berst mitt gól
til Búðardals um næstu jól.
Jólin koma japla þá
jafnan upp úr mínum sá
seiga kjötið súrt af á.
Svona gæði engir fá.
Fáir hafa fundið yl
í frostavetrarköldum byl,
en dunda samt við spil á spil
og spyrja hvort þeir fái einn til.