Gríni mínu glott var að.
Gáfumenni dró í svað.
Hirðsveinn valdsins heitt mig bað:
Haltur kjafti. Gerðu það.
Það sem enginn þarf að sjá
er þukl á hrútum, aftanfrá,
aðeins má það gimbrin grá
og grindin beina með sinn ljá.
Ljánum sveifla létt eg næ
Lægni nota er grasið slæ.
Langt er staddur burt frá bæ.
Brikþurrt heyið svo ég fæ.
Fæstir hafa farið inn
í fangelsi og þar um sinn
dvalið lengi, maður minn,
nú mátt þú leggja hönd að kinn.
Á kinnum rækta skrítið skegg.
Sköfu hára frá mér legg.
Þoli bæði hret og hregg..
Hjartað í mér kallast negg.
Neggjaði í Flosa fjör
hann flissaði og söng svo ör
í hestareysur,flýtti för
og fékk að launum nægan mör.
Mörinn konan mikinn fékk.
Af méli líka heilan sekk.
Að slátursuðu glöð hún gekk.
Gaf hún öllum kát og þekk.
Þekkileg er þjóðin öll
sem þrammar iðulega á böll
svo fimlega og fótasnjöll
með fagrar ýlur, blys og knöll.
Knöllin setti á hurðar hún
Henti í guma beittum spún.
Mönnum illa brá í brún.
Brunuðu þeir út á tún.
Túnfóturinn traktor ber
með tínu sem að les mín ber,
ég öll þau gleypi alveg ber,
það er nú svo sem vera ber.
Ber út níð og rætinn róg.
Rekist hef á efnin nóg.
Æru þinni að ég vóg.
Illsku minni kom í lóg.
Lóga skyldi læðunni
sem lagði út af ræðunni
sem skorin var úr skræðunni
sem skenkti andans fæðunni.
Unni mönnum ekki neitt.
Elskaðii hún ketti heitt.
Klapp var hundi og hesti veitt.
Hef ég núna ekkert skreytt.
Skreytt er hún og skorið kjöt
skal það lagt á matarföt
eldabuskan ekki löt
-uð. er varla talin glöt-
Glatað hef eg gæfu og trú.
Gapi ég af heimsku nú.
Til himna vil ég byggja brú.
Burtu Satan frá mér snú.
Snúninginn ég snöggur tók
er snerti daman mína kók
og pulsu þá sem jafnan jók
jólagleði í minni bók.
Bókin þín er bölvað fjas.
Barnalegt er allt þitt mas.
Það er rugl að reykja gras.
Reyndu að fá þér vín í glas.
Glaseygur ég greini vart
grasið þó að nú sé bjart
mér finnst nú þetta helst til hart,
helvíti er lífið svart.