Ég græði bæði og grilla alla daga.
Á meðan situr Siggi minn
með sínar ær í haga.
Hagamelur húsin mörg hver geymir.
"Ég eignast vil þar eitt á dag",
ýmsa hérna dreymir.
Dreymir mig um gull og græna skóga
Velsæld auð og vinnuþrek
verð samt draum að lóga.
Lógað ég hef litlum sætum hundum,
kettlingum og kanínum,
og kannski tveim Guðmundum.
Guðmundum ég gjarnan vildi klappa.
Væru þær í vettlingum
ég vil þeim líka nappa.
Nappa viltu vettlingum af konum.
Hafirðu til þess tækin fín
tekst það framar vonum.
Vonum hef ég vanist mjög að bregðast.
En viðurkenni varla hér,
ég við það alltaf tregðast.
Tregðast má við talningu á svínum,
köttum, hestum, kjúklingum
og kúm, en ekki mínum.
Mínarettur múslímarnir byggja.
Iðka hávært bænablast
barbarisma að tryggja.
Tryggja skaltu tyggingarnar þínar,
því gervitennur gefa sár
þó geti verið fínar.
Fínkurnar hans Friðmundar á Hæli
hafa nú í hári mér
hundrað gert sér bæli.
Bælið ekki bælið yfir daginn.
Verkin stöðugt vinna þarf
svo verði allt í haginn.
Haginn bætti hildagrísinn mæti.
Gekk í nýjan framaflokk;
fékk á þingi sæti.
Sætindi ég sæki í um nætur.
Kóladrykki og karmellur
en konan bara grætur.
Grætur nú af gleði spraðibassi.
Loksins karlinn orðinn er
eins og pappakassi.
Pappakassinn kom að góðum notum
er fór ég út á guð og gadd
í gengislánaþrotum.
Þrotið er mitt þol í solli' að liggja.
Upp mitt líf á orði guðs
aftur mun ég byggja.
Byggja menn og brjóta aftur niður.
Það áfram gengur endalaust
og af því skapast kliður.