Viđ tökum upp ţráđinn frá Skabbalút. ţar endađi Skabbi svona.
Lagarammann lengi má víst skekkja,
vađa hratt og vekja ugg
og vini sína hrekkja.
Hrekkjalómur hér nú mćtir kátur
Skćđur gerir skammarstrik
skyrhrćru og slátur.
Eitt af mínum uppáhöldum...
Slátriđ í mig slafra, ţađ er lóđiđ.
Lystafćđiđ líkar mér,
lifrina og blóđiđ.
Blóđ í einni bunu rennur núna.
Í Beirút enn einu sinni
Ehud styrkir trúna!
[rétt núna?]
[kryfjum línu tvö...
Í / Beirút / enn / einu / sinni - forliđur, tvíliđur, einliđur, tvíliđur, tvíliđur (eđa forliđur, tvíliđur ţríliđur, tvíliđur)...
hér ćtti ađ vera tvíliđur, tvíliđur, tvíliđur, einliđur (stúfur)]
Ţađ myndi sleppa ađ hafa ţessa línu svona:
Í Beirút / einu / enn sinn/i
Skabbi]
Trúi ég ţér takist ţetta bráđum,
-miđlínan var feykna flopp-
fylgdu Skabba ráđum.
Ráđagóđur reynist Skabbi kćri
tilbúinn ađ temja ţig
tćk'ann ţíg í lćri.
Lćriđ gott ég gleypt'á sunnudaginn,
baunir, sultu, bjórglasiđ
bólgnađi ţví maginn.
Dćsti einn og annar hugsi stundi,
laumast bráđum ćtla eg
útaf ţessum fundi.
Fundur settur förum yfir máliđ
upphefst mikiđ fjađrafok
fíflin nćra báliđ
Bálhvasst er og bárujárniđ fokiđ,
margan grikkinn gerir mér,
gusturinn og rokiđ.
Rokiđ einnig ömmu tók um daginn,
ţeytti ofsa ofsa langt
út á bláan sćinn.
Sćrinn garmagrár er yfirlitum,
rennur saman himinn, haf,
hvítt er ljós frá vitum.
Vitum ekkert vitum fátt um kerlur
Veit ég ţó ađ fargrar frúr
flestar eru perlur.
Perlur fagrar pikka upp úr sjónum.
Festi langa fćri mćr
Fer hún ţá úr… skónum.
Skónum óđu skitnum gróđahrökin
yfir ţjóđ sem lúrđi löt
lét sér bjóđa rökin.
Rökvís var og ráđ hjá sóttu margir,
mögluđ'ei og mćltu vart
menn ţó vćru argir.
Argaţras og illar deilur geta
gert margt illt og ljótann leik
lćrum friđ ađ meta.
Meta kann ég knappa rímnahćtti.
Víst ég tel ađ vikhendar
vísur nefna mćtti.
Mćtti ég á miđjum veg örlögum,
leiđur vil ég loka ţeim
löngu ţreyttu dögum.