Refur hefur rakið úr mér garnir,
kjamsað á þeim ótt og títt
og engar tókust varnir.

Varnarliðið varð svo loks að fara.
Sumir urðu svolítð
súrir, af því bara.

Baraflokkinn bara vil ég heyra
spila öll sín ljúfu lög,
ljá ég mun því eyra.

Eyrarbakki er yndislegur staður.
Vel ég æ þar uni mér
(oftast fangelsaður).

Fangelsaður fuglinn ekki syngur.
Veslingurinn veslast upp,
víst það hjartað stingur.

Stingandi er strá vart á mér, lagsi,
því búkinn hef ég bónað með
brasilísku vaxi

Vaxa blóm á vesturfjarðarmelum
þeim hræðilega hretastað.
með hríðarkóf og élum.

Élum hef ég jafnan staðið út'í,
enda fæ ég alltaf kvef
og ekki telst ég bjútí.

Bjútí- á ég -box í minni skúffu.
Vista ég þar vaselín
víbrator og múffu.

Múffur reyndar sumir mikið nota
ég á núna eina franska
aldrei brúka hanska.

Þetta er ekki rétt kveðin vikhenda hjá Grislingi. Bæði er of langt á milli stuðla í fyrstu línu og rímið er heldur ekki rétt.

Múffur bak'úr banönum og smjeri,
egg og hveiti einnig set,
átján kökur geri.

Gerlegt væri að gera vísu danska
hvis man bare ville det.
- Vísan endi á: „hanska“.

Hanska mína hef ég tvenna núna.
Týnist einn þá á ég þrjá,
alla millibrúna.

Millibrúna má hér veggi líta.
Upp um þá víst einhver skeit,
upp hans görn skal hnýta.

Hnýttu ekki í heitkonuna mína
mér er eins og eilíft ljós
elskulega Nína.

Nína mín, nú máttu kransinn hnýta.
Greniköngla og grein af tré
grænu hér má líta.

Líta máttu loðnuplóginn herta
fiskitorfu foldargnár
fýsir hann að snerta.

Snerta máttu snurvoðina fínu.
Hún er orðin harla þétt
og hentar skipi mínu.