Mér var vit af verstu sort
veitt sem barni drafandi.
Vísu hef ég ekki ort
sem eftir mér er hafandi.

Hafandi gengið í himininn inn
held ég að dvöl þar óbærileg verði.
Þar er þó ágætt að þramma um sinn,
þefa af blómum og liggja undir gerði.

Vitleysingur víst ég telst
Vafasamur peyji
Blessun sú hin besta telst
bara ef ég þeigi

Sælir veri þeir sem vilja hlýða:

Nú er ég búinn að vera í Austurvegi í nokkra tíma, langan tíma í Ósló og þeirri dvöl kýs ég að lýsa svona:::

Hér laglegar meyjar má líta
og langar mig margar að nýta
mín miðsvæðishosa
og grönin á gosa
nú löng eru líkt og sem spýta

Kv, úr austurvegi

sr. Kristófer Kvistagat X

Póli-tik í lóðaríið leggst
og lokkar til sín hvern sem með vill spila,
en kjós-endur nú greina það sem gleggst
að genablöndun engu muni skila.

Vísa dagsins verður góð
vetrar doði rokinn
Alltaf þegar yrki ljóð
æra mín er fokin.

Z. Natan er nú inni,
ætli hann semji vísu í dag?
Upp að rifja okkar kynni
óðar kemur skapi í lag.

Horfa núna á HM ber
heljar fjör hjá okkur
"Kætumst meðan kostur er,
knárra sveina flokkur."

Okkar líf í andardráttum ei er mælt.
Heldur er í öðru pælt,
andann hvort við grípum sælt.

Eitthvað hérna eigi vér
á því höfum lag.
Yrkja lítið örstutt kver
eitt á bara dag.

Ferðalagi fer ég úr,
flugið er á morgun.
Leggst í hótels lokadúr
og laumast út frá borgun.

Raggi Bjarna rotar hest
og Rambo hnífinn skekur
Hakkar sundur helgann prest
og heljar ótta vekur

Sumri hallar fagurt haust
hlítt á landi okkar.
Lítill fugl úr skoru skaust,
skúraveðrið lokkar.

Brátt mun kulda- búast -her,
binda frostahlekkjunum
götur mínar, og ég er
enn á sumardekkjunum.

Nú gerast veðrin válynd oft
vekur furð'og kvíða,
Úr afturenda lekur loft
og líður umm sveitir víða.

,

Úti vindur kaldur kvín
kólgu á fjöllin setur.
Kominir eu í fötin fín
Friðrik,Jón og Pétur.

Jeppa mínum ótt ég ek
inn í snjóa fjöllin.
Drifin í ég röskur rek
rjúka boðaföllin.

Sjáðu hvernig bálið brennur,
blikar ey við sólarlag,
Í morgunsárið röðull rennur
roða slær á nýjan dag.