Æ mig minnti að ég hefði verið að setja út á stuðlana í þessu félagsriti, fattaði síðan að þetta sem þú spurðir um var ekki úr því. Þetta var samt vonandi að gagni.
Ekki spurning, þakkir miklar. En eru aukastuðlarnir ekki fínir og löglegir fyrir ljúfa hrynjandi kvæðisins?
Nei
Nei.
Ég hef allavega forðast aukastuðla, og kennt öðrum að gera það líka.
Síðan hefur mér virst sumir móðgast við kurteislegar ábendingar og bent á einhver rök því til stuðnings (að einhver stórskáldin hafi notað þá), en mikil notkun aukastuðla finnst mér alltaf benda til að viðkomandi sé byrjandi í listinni. Byrjendur sem taka ábendingum verða oft mjög flinkir.
Þú notar allt of mikið af aukastuðlum Kífinn, ég held reyndar að þú sért ekki beint að nota þá, þú bara vissir ekki að þetta telst ekki góð bragfræði, og þá detta þeir einhvern vegin með.
Það er ansi nærri lagi Regína. Ég hélt að að aukastuðlapör þyrftu meira að segja að stuðla við hina stuðlana í línunni...Ég fer að taka til í mínum ranni.
Þegar Shakespeare (erlent leikskáld) orti sín fyrstu leikrit var hann gríðarlega orthodox í stakhendum sínum, en þegar hann náði útyfir fullkomnun óx hann upp úr forminu svo að segja. Reglurnar voru til fyrir hann, ekki öfugt.
Af því dreg ég þá ályktun að aukastuðlar séu algengastir hjá byrjendum og snillingum.
Einu sinni sá ég ljóð, þar sem ljóðmælandinn lýsir draumi í fyrstu erindunum, en er síðan vakinn og næstu erindin mælir hann í vöku. Þau erindi sem hann mælir úr draumnum geyma öll aukastuðlapar í síðustu línu. Tilviljun?
Miðnætti er nokkuð gott,
núna fyllir kofa.
Hefði ég af viti vott,
væri ég að sofa.
Er þetta rétt vísa eða ekki?
Stundum finnst mér hún í lagi, stundum ómöguleg og stundum fín.
Ekki stuðlar þetta.
nei það gerir það nefnilega ekki en samt finnst mér stundum að það hljómi rétt.
Mætti þetta vera svona:
Næturhúm er nokkuð gott,
núna fyllir kofa.
Ef vitsmunum ég hefð´af vott,
væri ég að sofa.
Getur verið að Hugðir hafi læknað fyrripartinn en eyðlagðt botninn? Glottir eins og fífl
Miðnætti mér gerir gott,
geispar fylla kofa.
Hefði ég af viti vott,
væri ég að sofa.
Ætli hún verði ekki að vera svona.
Sannlega má fallast á að minn seinni partur hafi verið skoffín, enda ofstuðlaður. Málsbætur á ég ekki, nema ef vera kynni tímasetningin og andlag skeytlunnar, þ.e. hefði betur verið farinn að sofa. En ég vildi losna við að stuðlarnir í 3. línu væru í tveimur öftustu orðunum.
Í raun er þriðja lína vanstuðluð hjá þér.
Einnig er engin ástæða til að forðast stuðlapar í þriðju og fjórðu kveðu. Það er t.d. eina leiðin til að semja sléttubönd.
Nóttin mið er nokkuð góð
núna fyllir kofa.
En nú er Garbo orðin óð
og æpir; komd' að sofa.
Ætli þetta lýsi ekki stemmingunni best.
Jæja lærimeistarar og kennisetningamenn.
Ég hefi leitað villt þó galið að nafni hins skemmtilega háttar er leyfir manni að ýmist fara fullkomlega aftur á bak með vísu (nema hvað orðin eru ekki lesin spegluð, ellegar að hverja línu megi lesa bæði 1-4 og 4-1. Dreymdi mig þetta kannski? Hringhendan er í öllu falli ekki það sem ég leita að (miðað við hvernig ég hef séð hana orta hér og á rimur.is)
Með kærri þökk fyrir vel ígrunduð svör fyrirfram.
Sléttubönd.