Skára eg núna grýtta grund
gremur það sálu mína.
Einkum mína ýfir lund
ef ég þarf að brýna.
Brýna vil eg boðin mín
svo berist þau ansi víða.
Þau eru bæði þæg og fín
og þeim er bezt að hlýða.
Hlýða varð því hótar mér
hörðu sýslumaður.
því greiði' í bætur gommu þér
geip fyrir og blaður.
Blaðurskjóðan beit í vör
er bragði féll hún á.
Upp sér náði ansi snör
með orðróm Gróu frá.
Frá mér kemur fleipur oft.
Flestir þá mig hata.
Orðin leka út úr hvoft
inn í sárin rata.
Rata ég úr rúminu
ef ræs er kallað snemma.
Hef mig upp í húminu
og hugsa lítt um tremma.
Tremma fékk og fjandans dillur.
Fór að leggja mig.
Alltof margar et ég pillur
sem allveg ríða mér á slig.
Sligast undan slættinum
slakur orfsins maður.
Þreytist út úr þættinum
er þykist vera hraður.
Hratt ég þurfti að hlaupa burt
Handtaka mig átti þar.
Ökuleyfi um var spurt.
Ölvaður af dópi var.
Varast skaltu vítin hörð
ef viltu sigur finna.
Höggva þau í skjöldinn skörð
svo skaðann gleypi minna.
Minnir alltaf mig á hana,
montinn ég, er úti geng.
Ég geri það af gömlum vana
að gala að þér, góðum dreng.
Drengur góður datt í pott
og drukknaði í lukku.
Upp svo reis með aulaglott
og on'í fleyri stukku.
Stukku á mig strákar tveir
og stungu mér í drullufor.
Börðu þeir mig báðir tveir.
Að borga þeim ég hafði ei þor.
Þorn í síðu þeirra hef
og þykist vilja hefna.
Ef illt þú vilt ég auga gef
þú ættir þá að nefna.
Nefna vil ég Bjarna Ben
bezta Íslendinga son.
En Katrín hún er pía pen.
Prinsins helza stuðnings kvon.
Kvonfang sótti karlinn þó
kerlingu hann ætti.
Úr honum það ekkert dró
og engin leið hann hætti.
Hætti að gera gaman bögur
gægsið nú í vetur.
Glæpa heldur samdi sögur
Svo nú græðir heldur betur
Betur má nú brýna ljá
svo, beittur, á hann dugi
borgarinnar Braggastrá,
það bætir guma hugi.