Tryllast guðir golunar
gustar vel um þorpið
Gýs úr hrauni holunar
hægt nú brennur sorpið.
Sorpit les hann Sigurður frá Sauðafelli
þar sem hann i hárri elli
hamast á sínum þrútna ... fæti.
Fæting lenti Friðsemd í, er fór hún mikin,
yfir svörtu stóru strikin.
Strikið yfir stundum fer
er stökurnar ég skrifa
Oft samt gerst það hefur hér
en hendingarnar lifa
Lifandi er líklegast að ná
lokamarki æviferils síns.
Efalaust þú ættir samt að gá
hvort uppvakningur sértu, vegna gríns.
Grínið er hér frekar flott
fágað vandað gaman.
Vínið orðið gerjað gott
glösum lyftum saman,
Saman rekur lífsins lömb
og lætur inn í stekkinn.
Tumi karl, þá vælir vömb
og vætir eldhús bekkinn.
Eldhúsbekkinn oft ég hef
undir mínum rassi.
Á þeim stundum aldrey sef
en í mig treð ég hlassi.
Hlassi Stebbi sturtaði
stoltur heim við bæinn.
Og niður kofan kurlaði
kátur varð þá gæinn:
Gæjar, pæjur, fyrðar, fljóð
flest nú sperrast við það, móð,
stökur, kvæði, stef og ljóð
stíft að yrkja, fæst þó góð
Góð er mærin mæta
mann vill fá og annan
Þettað er Kata káta
klók með barminn sannan,
Sannan hef ég séð á ferð
sólargeislann langa.
Glóði hann eins og geislasverð,
mér gekk hann ey að fanga.
Fanga vildi Mangi mús
morgun einn um daginn.
En kominn var með lunda lús,
er líða tók á daginn:
Daginn lengir dag hvern nú
dimman þótt að ríki.
Á því hef ég alla trú
að hún bráðum víki.
Víki brottu kvíði og kvöl
kærleik fæ í staðinn:
Hann oss allra bætir böl
bróður elsku hlaðinn.
Hlaðinn dallur heldur í
höfn og losar farminn.
Karlarnir þá fá smá frí
og fara að kíkja í barminn.
Barminn mjúkan Stígur strauk
stinn þá gerðust tólin,.
Glaðbeitt upp þá Lína lauk
lás við munaðshólin:
Munaðshóll er móbergsstapi í Mýrdalshreppi.
Upp á hólsins efsta toppi
oft ég stend á frottésloppi.