Flekar dreng og karl og kvon
kappinn sem nú yrki'um.
Ef vissi ég hvers hann væri son
væri hann nú hjá Tyrkjum.
Tirkjum ávalt gerum gott
gleðjum þá um jólin.
Börnum sendum fötin flott,
og friðarprest í stólinn.
Stólinn á nú stillum könnu,
styttist efir jólum bið.
Þá Stúfur sína plokkar pönnu,
pakksödd meðan dæsum við.
Vér (r)afmæli eigum í dag.
Allt mun oss héðan af fært.
Vér semjum nú eitt (samfé)lag
og syrgum allt sem oss var kært.
[i]
Við oss blasir fagurt fjall
og flugvél þar að sveyma.
Líka gamall kátur kall
konunni má ei gleyma.
------------------------------------
Kæri Jóli mætur mann
mörgum sinnir konum.
Alla vega klæki kann
konur gagnast honum.
Honum Óla hestur frár
henti af baki sínu.
Gæðingurinn geðveikt klár,
geri hans að mínu.
Mínu geði gerir nú
gott heimskautafroskur.
Í gær rafmæli' áttir þú
ágætur og sposkur.
Vísan er gott dæmi um rangar áherslur í ferskeytlum.
Sposkur er hann Gyljagaur
grályndur og snar.
Og hanns bróðir Stekkjastaur
stríða við beljurnar:
Beljur eru bestu dýr.
Beljur eru fínar.
Beljurnar ég kalla kýr
og kyssi mínar.
Mínar dömur máttu ei
möndla við og kyssa
þó þær éti hafra og hey
og hamist við að pissa.‹Ljómar upp›
Mínar hef ég talið tær,
tíu.
Kal þá eina naga nær,
níu.
Pissa belju pussurnar
prúðar fyrir Uppa.
Kjassa vill og kissa þar
kartan þeirra huppa.
Huppa fyllta holdi vil
höndum fara.
Aðeins þetta eina skil.
Af því bara.
Bara hér á Baggalút
býðst mér frelsi.
Ráfi ég í raunheim út
rírnar helsi.
Í Helsinki er hart í ári
- hrímið þekur dyr og glugga.
Bústnar kinnar bítur Kári.
Birtan víkur fyrir skugga.
Gautaborg er blá í framan,
byggðin öll er klædd í lopa.
Kvikasilfrið kreppist saman,
kuldinn er með sultardropa.
Í Osló menn nú músum brynna
minnka norsku aulabrosin.
Engan hita er að finna.
Olían er löngu frosin.
Á Ráðhústorgi ríkir vetur.
Reykir Margrét sér til hlýju.
Hafmeyjuna hljóða setur,
hélar yfir Kristjaníu.
---
Á meðan er hér eins stigs hiti,
ofsarok með súldartík.
Frekar kýs ég frost og kulda
en fokking slabb í Reykjavík.
Glæsilegt! Þú ættir að setja þetta í félagsrit!
Reykjavík í roki,
rýkur allt úr stað.
Slæst um pils og poki,
pappír sækir að.
Að mér sækir andleg þraut
og önnur pína,
því sólin er í sumar naut
sést ei skína.
[b]
Skína ljósin gul og græn
glytrar stjarna himni á.
Er á sveymi venus væn
vekur hjá mér ástar þrá.
Þrá til kvenna berra ber
brýst um losti og girndin
ég er orðinn alltof sver
engin vill mig kindin