Grodda lítinn getur ort
gæðaskáldið Hlebbi.
Ljóðin gull þó líði skort
lægstustéttarplebbi.
Plebbalega pípu eg totta
pínkulítið lyfjaður.
Fram á borðið dett, og dotta.
Djöfulli er eg syfðjaður.
Syfjaður mátt síga'í ból,
sólin rennur bak við fjöll.
Í fyrramálið mátt svo gól
mikil heyra: Prestaköll.
Prestakallinn sté í stól
með stólu, hempu, rykkilín.
Í píkukraga, klæddur kjól,
konum veitti messuvín.
Prestakallinn sté í stól
með stólu, hempu, rykkilín.
Í píkukraga, klæddur kjól,
konum veitti messuvín.
Köllun mín er köld og smá
en kannski berst hún víða:
Að vilji einhver vinur á
vísur mínar hlýða.
Þá er bara að flétta þetta saman:
Vín er auglýst út um allt.
Orðin heyrast víða:
Búkinn á þér bleyta skalt.
Bakkus áttu að hlýða.
Að hlýða er mér naumast nýtt
(niður þetta hripa).
Ef mér væri aðeins hlýtt
ykkur mundi skipa.
Skipin sigla á makrílmið,
moka upp hrjáðum fiski.
Um makríl sama er mér en styð
að móðga evrópskt hyski.
Hyskinn ei við heyskapinn
halur var.
Ég lánaði honum ljáinn minn
sem létt hann bar.
Skipin liggja hljóð í höfn
í húminu að sýsla.
Við mánaskinið meyjarnöfn
milli sín þau hvísla.
(Þessi vísa varð of sein í kapphlaupinu...læt hana samt standa)
Barið hef ég býsna lóm
og bölvað öðrum
er stærðu sig af styrkum róm
og stolnum fjöðrum.
Fjöður yfir það ég þrái að draga
og þegja svo um málið árum saman
sem er ljót og svívirðileg saga
(en svakalega fannst mér þetta gaman).
Gaman saman gerist hér,
grettur settar sléttast,
úr ljúfum stúf á léreft fer
léttúð þétt mun fléttast.
Fléttar Texi fagurt ljóð
fjarska vandað stykki.
Birtu svona eðal-óð
undir réttu nikki!
Nikki ég í nánd við þig
svo nái augu saman
upp þá fer á annað stig
okkar beggja gaman.
Gaman er að gantast hjá
gervimanni í boðinu
þó maðurinn sé meira en smá
margfaldur í roðinu.
Roðinu við rífum úr hinn ramma fisk,
ristavél svo reddar málum
roðinu við saman kálum.