Verkun á hákarl' er voðalegt starf,
vestfirskum reynist oft vandi:
Fyrst er að drekka og því næst þarf
að þekja alla beituna hlandi.
Hland er landi lagsmaður
látinn á flösku græna
Drekktann og vertu góðglaður
gamla Íslands hæna.
Hænist að mér kvenna kyn,
og kveður mig til leikja.
Blíðlega minn besta vin,
þær bjóðast til að sleikja.
Sleikja skal ég slý úr sjó
og slor úr ýsu
en afþakka með öllu þó
Elmu Lísu.
Lísa í Undralandi datt
langt ofaní tré,
hitti brjálaðan mann með brúnan hatt
sem bauð henni uppá te.
Te úr dollu Lísa drakk
drjúgan tekur sopan.
Æringinn svo fer á flakk
frökk er stelpugopan.
Te úr dollu Lísa drakk
drjúgan tekur sopan.
Æringinn svo fer á flakk
frökk er stelpugopan.
Þetta þarftu að laga lappi. Tillaga:
Tesopann Lísa úr dollu drakk,
drjúgur reyndist sopinn.
Æringinn svo fór á flakk,
frakkur stelpugopinn.
Í fyllstu vinsemd,
Hf
stelpugopinn gleymdi sér
í geysihröðum ræl
kylliflöt þar fyrir mér
féll hún víst með stæl
Stælttur Gvendur stendur vörð
stoltur er hann líka.
Á þrjóta dynja höggin hörð
hreysti má ei flýka.
Flíka menn, er fríka út,
fasi illa gerðu.
Líkast til í labbakút
lundu slæma sérðu.
sérðu það sem sé ég hér
seint um kvöld?
einver verður alveg ber
og ást fær völd
Völdin hremma vondir menn,
vænstu skemma fræin.
Fólksins klemma kjörin enn,
klókir stemma haginn.
Hag inn fæ með hærra gengi,
heiðrar vorsins sólar.
Hennar beið ég harla lengi.
Hana á margur stólar.
Stólar vefsinns standa auðir,
storkna blóð í æðum fer.
Baggalútar braga snauðir,
bæta fáu á þráðinn hér.
Hérvistin er hátíð sönn!
Hérvistin er æði!
Í dumbungi og dagsins önn
má dunda sér við kvæði.
Kvæði vil ég gjarnan gera
en getan varla nóg til þess.
Utangátta 'eg brjóstið bera
brögðóttur og nokkuð hress.
Hressandi er Hressó
þá hryssingslegt er kvöld,
og skemmtilegt í skessó
með skólavinafjöld.
Fjöldan þekki af fólki hér
og fagna þessum vinum
Þá sem eru á móti mér
ég maka kúki linum.