Bjána núna ber ég augum,
blaður Kastljóss minnkar trú.
Tóku þeir við tengdum baugum,
týndar þeirra sálir nú.
Nú er úti veður vont
vikur, hraun og reykur.
Íslendinga eftir mont
ekki er Jökull keikur.
Keikur ertu kallinn minn
með klafann afskrifaða.
Andrými þú átt um sinn,
svo aftur lán þig laða.
laðast að mér ljóshærð víf
losta sinn þær bjóða
þetta er indælt lúxus líf
ljótan fyrir sóða
Sóðalega sýn að bar
sjónvarpið er fór í gang.
Ældi og brældi eldfjall þar
upp- og niður- meður -gang
Gangan til fjalla reindist rétt
rann samt á mig gríma.
Í minningunni laufa létt
ljúf og sérstök glíma.
Glímumönnum, meir en tveim,
munu reglur kunnar.
Ekki fara eftir þeim
öflin náttúrunnar.
Náttúrunnar náðarkraftur, nagar bakka.
Þannig ýmsir eignast krakka
Krakka hef ég keypt í búð,
kúkableyjur, smekki.
Þau eru bæði þæg og prúð,
þeim ég skila ekki.
Ekkifréttir enginn þarf
allt er hér á fullu
Nefndir eygja ærið starf
og eldfjöllin með drullu.
Drullukökudelar sem
og dárarassasleikjur hér
hamstra núna hreinsikrem
og halda að það bjargi sér.
Sér mun hver á baki ber
bagga þunga fjóra.
Göngumóður faðir fer
í ferð með byrði stóra
Stórasta landið í heimi nú hefur
heljargreip kreppta um norðrið.
Þar til af æseif það afsláttinn gefur,
þá aftur í hundrað ár dyngja vor sefur.
Sefur á sínu eyra
sauðslegur bakaradrengur.
Best væri broddstaf að keyra
í brjóst hans og glóandi tengur.
Tengur þínar taka á,
tóri ég þó enn.
Broddstafinn í brjóst að fá
bugar mig þó senn.
Senn er liðinn vetur langur
lifnar vonin hækkar sól.
Vorsins hefst nú gleði gangur
gróður vaknar á tindastól.
Senn er komið kaldast haust
kræklur laufin fella
fuglahjarðar rofnar raust
rotnar kúadella.
Kúadella á túni traust
tekur fyrsta sporið,
Þar grasið sprettur lyga laust
ljósgrænt þetta,vorið.
-----------------------------------------------
Tindarstóll.næst?