Hirti þykir hirting góð,
hrísvendinum yrkir ljóð.
Gjarnan er hans rasskinn rjóð.
Reyndar kemur stundum blóð.

blóð um völlinn vísast fer
verulega að renna
þegar loksins þjóðin hér
þingmenn fer að brenna

Brunnu þau til kaldra kola
kofa skryflin gömul ljót.
Var af norðan garra gola
gengdarleisi, raunarbót.

Bótaþegar blindir hér
berjast við að skrifa.
Held að svosem sama´er mér
sjálfur reyni´að lifa.

Lífsins mikla mæðu-pest,
mig sem hrjáir snauðan,
fer að batna fyrir rest;
þá faðma skal ég dauðann.

Dauðans bjána, ljótan latan
lúmskan þekki ég - og hat'ann.
Slúbert þann ég slá vil flatan
slímugan og drulluhvatan.
Hann er eins og saur úr Satan
syndugri en Ístaðsgatan
Eitt var þó sem alltaf gat'ann:
ort og kveðið, Zeta Natan.

Natans þegar þankar sitja
þunglega & illa fastir
innblásturs má ætíð vitja
ó, hjá þér, minn hlewagastiR !

hlewagastiR hulinn kufli
helli sínum dvelur í
óskar þess hann enginn trufli
er hann sposkur treður strí.

Stríðinn auli, eltihrellir
ógeðslegur hlewagastiR
svona ljótir lyddubellir
löngum þykja ósvífnastir.

Ósvífnastir eru þeir
sem alla hina níða.
Horfið bara á Haarde Geir
hann fer nú að svíða.

Svíða hausa Tumar tveir
traustir báðir eru.
Aftur á móti þumbuðust þeir
Þegar til sjávar reru.

Reri, stundar fyrst og fremst
fasteignarannsóknagreiningarvinnu
en útvegar líka (ef um það semst)
eiturlyf, þýfi og synduga kvinnu.

Kvinnurnar í Hveragerði
hverfi haf''á gætur
Oftast þær þá vel á verði
vaka oft um nætur.

Nætur dymmar dundar við
drukk og kvenna svall,
og götudrósum leggur lið
Láki er svalur kall.

kallinn þegar kemur inn
kannar leiðir allar
leyndardóma fljótt ég finn
faldrar unaðshallar

Unaðshallaróráðstal
iðkar þessi maður.
Upprifin er orðinn gal
eða bara graður.

Graður er hann Upprifinn.
um það menn ei deila
ef unga stúlkan er hrifin
Uppi mun ei feila.

Feila þeir sem fara geyst
með fyrirhyggjuskort í hausum.
Niður um þá nú skal leyst
og níu rófum sleppa lausum.