Bestu menn hér breytast fljótt
Í Baggalútsins þræla.
Síðan endar liðið ljótt
lárétt við að æla.
Æla mun ég ekki,
afþví nú bara.
Dásamlegt þó drekki,
dáldið til vara.
Vörunum þínu mjúkum má
munnur minn aldrei gleyma
Dásamlegt þér að dvelja hjá
drengur, hér á ég heima.
Heimakær telst ég víst heillin mín eina,
hérna ég þekki hvert tré jafnvel steina.
Aldrei mun drengurinn elska´ aðra neina,
aldrei mun hugur minn þig nokkru leyna.
leynifundi á ég oft
inni í draumaheimi
huga minn ég læt á loft
lít á jörð úr geimi
Geimurinn er geðveikt stór,
gígantískur alveg.
Áðan heyrði´ í kvennakór,
kannski þýskur held ég.
Ég er ekki alveg viss
en þó held ég kannski
Að bjórinn minn sé bölvað piss,
Sem bruggar Holgeir danski.
Danskur er einn drykkur ljúfur
dásemd - fæ í býtið.
Soldið rammur, hann er hrjúfur
það hressir Ákavítið
Vítið aldrei vælukjóa
vörum oss á því.
Ákinn góður, bandið bróa
brókinn þikk og hlí
Hlýja sæng og heitan kropp
höndla vil er skyggir.
Að iðka tvímennt húlahopp
hamingjuna tryggir.
Tryggar eru Tótur þessar
töluvert í meira lagi.
þegar séra Magnús messar,
mæta þær og líka Bragi.
Braga um nætur norðurljós,
nákalt myrkrið lýsa.
Kemur til mín kelin drós,
kúrir hjá mér skvísa.
Skvísan undur fagurt fljóð
flögrar vítt um stræti,
augun hennar geisla af glóð,
er glöð og létt á fæti.
Fæti bregða fyrir mig
fýsnum hlaðnir og lestir.
Tali sérhver fyrir sig
– sýnast mér þeir bestir.
Bestir eru´ í bragfræði,
byttur hérna allar.
Semjum undir ölæði,
unaðs vísur snjallar.
Snjall er Andþór sniðugi
snöggur var að þessu.
Ljúflingurinn liðugi
leikur sér í messu.
ATH - það er dálítill stuðlagalli í botni H-frosks héraðofan . . . því er ráð að tvinna saman; ég tek orðið frá lappa & þvínæst Offara.
Fótur oft er fyrir því sem fólkið segir;
ölllu meir, samt – er það þegir.
Messu í nú mér varð á, það má nú segja;
nú er bara bezt – að þegja.
Þagað get ég þrjár mínotur,
þegar mest við lætur.
Talað get í tíu lotur,
er tæli þínar dætur.