Tungan fljót á snotri snót
snertir fót og læri
Ef þá þjóta ætlar skjót
einhver blóta færi
Prófum hér innrím sem ég man ekki eftir að hafa séð, a.m.k. ekki í oddhendri hringhendu. Yrkjum hér um Þorgeir Hávarsson sem í Fóstbræðrasögu vó saklausan mann því hann stóð svo vel til höggsins:
Færið upp reiddi, fljótt þar til leiddi
feng sem hann veiddi glaður.
Frið hann út breiddi, götuna greiddi,
gegnumsneiddur lá maður.
Maður þessi átti ess
og einn fresskött geldan,
eftir stress og ýmist mess
argri skessu seld'ann.
Seldi 'ann jörð, því sumur hörð,
seggnum vörðu henni' að bjarga.
Þótti örðug þessi gjörð.
Þyngst var hjörð í salt að farga.
Farga mátt þeim fjanda brátt
sem fór um náttmál héðan.
Stálið blátt sem sterkt þú átt
stingst svo hátt að neðan.
Neðan undir Neðstu-Grund
niðurbundin kelling
liggur undir ljótum þund
líkist hundastelling.
Stelling sú sem stundar nú
stöndug frú í laumi
er sem snúin út úr kú
eða úr fúnum draumi.
Fyrsta tilraun á þessum þræði:
Draumasýn er dýrleg mín:
Drafa, hrín og rýti.
Er beljuvínin bjóðast fín
sem bölvað svín það nýti.
Nýting hans á nornafans
er nú skal dansa Óla
gamla skans ey gefur sans
og glöggt til vansa drjóla.
Drjólinn lafir afturaf
illt af hafa, spáð'í!
Öfugstafinn guð mér gaf,
gefst ei vafi á því.
Þvílíkt árans þurrkafár
þá er skárra gaman
eftir tár þá eg er nár
orðinn blár í framan.
Framan, aftan, oft er haft
eitt ónefnt skaft.
Bresti raftinn burðarkraft
skal brúka kjaft.
Þetta er strangt til tekið frumstikluð valstýfa (glingurlag). Ég veit að þið sem lesið þetta fyrirgefið mér það. Bæði tvö.
Gefur frá sér vellíðunarstunu
Kjaftfor æ í klandri hlæ
kumra og ræ í gráðið.
Upp úr sæ svo orðin þvæ
þá aftur glæðist háðið.
Háðið ljóta lostaskjót
lætur þjóta á mann,
þó er snót með fót og fót
um frygðarspjótablámann.
Blámanninn ég fínan finn
er fer ég inn í skemmu.
Þar um sinn við munninn minn
hann mynnist, án andremmu.
Andremman var feigðarflan
er fýsti mig hana að gilja:
Hið ljósa man, svo laust við tan,
lést ei gaman vilja.
Vilja þeir sem völdu Geir
varla meiri blessun.
Ætli fleiri en einn til tveir
elski seyrupressun?
Pressar buxur, pils og svið
passar uxa og strýkur.
Aldrei slugsar, endist við,
er að hugsa um píkur.