Ég man þá tíð að gos féxt aðeins í glerflöskum og var einungis drukkið við hátíðleg tækifæri.
ég man alltaf færra og færra.
Ég man þegar þótti sniðugt að biðja um kitla lók í sjoppunni.
Ætli maður yrði ekki kærður fyrir kynferðislega áreitni fyrir það í dag.
Ég man þegar kostaði það sama að taka rútuna til Reykjavíkur frá Selfossi og kostar núna í Strætó.
‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við›
‹Bíður eftir "hlaupa á eftir rútunni" brandara frá Hvæsa.›
Læt þetta duga.
Ég man eftir myndbandaleigum þar sem bæði voru VHS og BETA spólur
Ég man þegar Beta var spurð hvort hún væri með VHS, og hún sagðist aldrey hafa farið svo óvarlega að það væri nokkur hætta á því.
Ég man eftir Hagyrðingamótunum hér á Gestapó, tók reyndar aldrei þátt sökum bragfötlunar , en fylgdist með og hafði gaman af. Góðir tímar.
Ég man þá tíð (ógreinilega þó) er Ásbjörn Kristinsson Morthens var kúl.
Ég man þegar klukkan í Ríkisútvarpinu sló 8, en ekki 6 eins og núna.
Ég man þegar ég gekk fyrst um gresjur Gestapó - þá var allt fullt af indjánum og vísundum hérna
Ég man að hafa séð alvöru gúfuskip, sem var í vöruflutningum.
Ég man eftir Albert Feita. Hei hei hei.
Ég man Vals tómatsósu, sem var þykk og góð í alvöru glerflöskum. Það var nú einhver munur miðað við vatnsglundrið, sem nú er verið að selja manni í plastflöskum og á að heita tómatsósa.
Rétt W
heyrslu sóknar
varðl stöku
Úr Hæðsta
Lalla haldi
sér gæslu
sök yfir
Elding skorðið
Madaman man þá tíð er fjölskyldan endurvann baðvatnið, fyrst fór amma, svo krakkarnir í nokkrum hollum, síðastur var vinnumaðurinn.
Já góð var sú tíð er fólk kunni að fara með auðlindirnar.
Þá tíð munum vér einnig. Vér munum einnig eftir þeirri tíð, er fá mátti líter af dísilolíu á innan við fimmtíu krónur.
Ég man þegar menn keyptu frímerki á öðrum tímum ársins en fyrir jólin og þegar frímerki á bréf innanlands kostuðu 19 krónur.