‹Miðar rifflinum að hægðum.›
Lærið íslenzku, eður egið blýskammt á hættu.

‹Laumast aftan að Fergesja í þeim tilgangi að láta honum bregða og láta hann þar með skjóta hugðirnar „óvart“›

‹Snýtir sér kröftuglega›

‹Stingur fingri í hlaupendann og biður menn að slaka aðeins á› Víst mun það svo, herra minn að z hefur með ólögum verið eytt, en málfar mitt hygg ég vera í lagi. Eftirleiðis munum vér þó reyna að muna að þéra yður, þar eð þér eruð sérlega vel máli farinn. Er það oss von að það megi verða yður til skemmtunar og dægrastyttingar. Má bjóða yður í nefið, úr því allir eru að snýta sér hérna hvort eð er?‹Réttir Fergesji neftóbaksdósina›

‹Fleygir frá sér dósinni.›
Þann óþverra snertum vér eigi. En vér þægjum ef þér ættuð nokkur lauf í pípuna.

‹Réttir Fergesji upprúllaða sígarettu með heimaræktuðu... ehhh rósmaríni›

Er þetta nokkuð hann Glúmur að striplast hérna um í nýjum búningi ?

‹Fylgist grannt með Fergesji handleika hollustuna›

‹Bíður spenntur eftir því að Hugðir nái valdi á fallbeygingu Fergesja›

‹Sparkar í Karg og stelur bjórnum hans›

‹Roðnar óstjórnlega og borar annarri stórutánni ofan í gólfið›[/s]

‹Snýr sér til vertsins og fær lánaðan síma. Hringir í glerfabrikkuna Baggalútípan og pantar gler í stað þess sem Fergesji og Kargur köstuðu steinum í. Fær gefins bjór frá vertinum að launum.›

Vertinn hefði aldregi gefið yður bjór. Sá væri vís með að gnaga staðinn í tannstöngla.

‹Brýtur „óvart“ glas sitt á höfði Hægða.›

Vertinn er afbragðsmaður og selur mönnum finngálknaborgara úr kjeti sem vér verslum með oss í millum. Vildum vér gjarnan bjóða yður að bragða slík herlegheit ásamt kóbaltlagaðri sósu að hætti vertsins. ‹Ljómar upp og sýnir Fergesja mynd í nýjum matseðli›

Enter forði okkur frá því að þú étir Finngálknið!

‹Skríður út úr næst neðstu hillunni og hristir hausinn svo ryk og köngulóarvefur þyrlast yfir nærstadda og hvessir augum á Hugðir›
Bjórar eru bannaðir hér enda er vitað að þegar þeir komast í timbur verður fátt annað eftir en flísar og tannstönglar.
Blúturinn kostar sem og símtalið.
‹Réttir fram rykfallna og skítuga krumluna hvar nokkrar köngulær forða sér upp undir skikkjuermina úr vefum sínum milli fingrana›
þetta gerir samanlagt 1.200 bögur.

Ambögur þá?‹Glottir eins og fífl›

1200 bögur er ansi mikið fyrir blút, nema það verði gerður einhver örbragarháttur sérstaklega fyrir vertinn.
1200 ambögur er ekkert skárra. ‹Dæsir mæðulega›

‹Lítur betur í krús, hrökklast aftur á bak og hrasar við› Svo virðist sem vertinn geri gys að mér. Hann hefir veitt mér bjórlíki, blandað á staðnum.‹Brosir út að eyrum og lyftir báðum höndum upp fyrir höfuð til merkis um að sér hafi þótt þetta afskaplega fyndið› Glensið er á minn kostnað! ‹Starir þegjandi út í loftið, nær svo í lítinn kóbaltmola í hnakktöskuna› Get ég fengið að bragða ofurlítinn blútdropa, ofurlítið bættan, fyrir eins og eina kóbaltspesíu?

Dula. Haga sér.
‹Bendir upp í rjáfur hvar hanga nokkrir færeyingar›
Þig langar ekkert í svona megrun væna mín.

‹Rennir blút í krús fyrir hugðir›
Stilltur væni minn, það eru hér tígrisdýr á sveimi af og til og oftast svöng.
‹Hnerrar og þyrlar upp ryki›