Hef ég nú afráðið að reyna mig við limruformið. Það skal tekið fram að ég tel mig engan veginn vera búinn að ná fullkomnu valdi á limrunni og því væru ábendingar sem og eiginleg kennsla frá okkar efnilegustu skáldum vel þegin.
Reyni við limruna ragur
rembist nú drengurinn fagur
kvöl og vá
kallast er á
kveðið uns nýr rennur dagur
Ort hefur anskoti mikið
andinn nú mig hefur svikið
finn ekki orð
fer undir borð
fel mig og krota í rykið
á limrum er lítið að græða
þeim leirburði fánýtra gæða
ég fúkyrðum þveitá
þau flón sem sig spreytá
því skeinildi skáldskaparfræða
Feitur ei fallegur er'ann
ferlega sver um sig þverann
fer hann um víða
fær ekki að xxxxx
flýja er sjá þær hann berann
tákna þessi fimm x orðið að skíða?
Far þú í forneskjupitt
frjóari menn hef ég hitt
farðu til fjandans
fúskari andans
flengi ég fordómatitt
Hvernig er það þarf þetta allt að stuðla?
Jú það þykir víst betra ef svo er.
En nú stuðlar Enter ekki í þriðju og fjórðu línu. Sem þú gerir hinsvegar.
En nú stuðlar Enter ekki í þriðju og fjórðu línu. Sem þú gerir hinsvegar.
á limrum er lítið að græða
þeim leirburði fánýtra gæða
ég fúkyrðum þveitá
þau flón sem sig spreytá
því skeinildi skáldskaparfræða
Ætli hann hafi ekki verið að hugsa þetta svona karlanginn?
Síðasta línan má stuðla innbyrðis
því skeinildi skáldskaparfræða.
Hún má líka stuðla við línurnar tvær á undan en þá er bara í henni einn höfuðstafur á fyrsta atkvæði.
Já, þetta er rétti andinn Haraldur. Þakka þér fyrir að leiða okkur blávötnin áfram í gegnum fræðin.
Hvernig er það þarf þetta allt að stuðla?
Sko, í íslenskum limrum eru vanalega stuðlar og höfuðstafir.
Í fyrstu línu eru stuðlar og svo höfuðstafur í 2. línu
skelfing er Vamban vit-laus
veit ekkað limran er bitlaus
hins vegar er misjafnt hvort stuðlar séu í 3. og 4.línu og höfuðstafur í þeirri 5.
úldin og þreytt
um ekki neitt
óþjál í munni og litlaus
eða hvort tveir stuðlar séu í 3. línu, höfuðstafur í 4. - og síðan sé 5. lína sér um stuðla
ætlar að yrkja
andann að virkja
en guggnar, sá déskotans drithaus
Góðar stundir
(nújæja, H. Austmann varð fyrri til)
Ég fótbolta spila þá fennt er
fínasti kallast ég center,
gef tuðrunni spark,
glæsilegt mark,
gapir í markinu Enter.
Og ég verð víst að viðurkenna að þessi limringur minn þarna áðan væri ekki hátt skrifaður hjá mjög harðsvíruðum limrufræðingum. Það ber þó að hafa í huga að limran er tökubarn í íslenskum kveðskap og því stuðlasetning ekki skinheilög.
Enda hefðin erlendis sú að fyrsta rímorð sé annað hvort staðarheiti eða mannsnafn. Erfitt að koma slíku við á íslensku.
Já, hann verður seint kveðinn í kútinn þessi enda ekki lægsti garður að ráðast á (alveg höfðinu hærri en ég minnir mig). En það þýðir ekki að hætta að reyna þó stóru strákarnir séu að stríða manni.
Enter klár með kjaftinn mætir
karlgreyið í sundur hann tætir
hamast mér á
hundinginn sá
sjúklega eðli sitt kætir
Nú ýmsir á Baggalút bulla
bagaleg andskotans drulla,
því glasið mitt gríp,
gagntekinn sýp,
glaður í viskíi sulla.
(Taktu þetta ekki til þín Vamban - bara að hugsa um rímið)
Bjálfi í bagga lútíu
barðist við atkvæði níu
skorið og sneitt
skeytti í eitt
og skynluast'ann stappað'inn tíu