Kristján Eldjárn?
Hvorki Björn né Kristján, nei.
Ég held ég fari rétt með að skáldið hafi verið blint og aðeins gefið út eina ljóðabók.
Ansans, ég sem ætlaði að gizka á Sjón.
Var skáldið blint sem slíkt, eða varð hann aðeins blindur á síðari hluta ævi sinnar?
Ég held að skáldið hafi snemma á síðustu öld fæðst sjáandi, en sjóninni snemma farið að hraka. Eftirfarandi orð úr dagbók þess frá 24. nóvember 1953 benda til þess að eitthvað, hafi það þó séð, þótt lítið væri:
„Ég er nú að hugsa um að venda mínu kvæði kross og demba mér til Reykjavíkur á morgun. [...] ég hef frétt um nýja tegund gleraugna sem geri mönnum fært að lesa jafnvel þótt þeir hafi áður ekki séð nema stærstu fyrirsagnir í blöðum. Þótt það sé nú raunar löngu komið upp úr hjá mér að gera mér allt of háar vonir með hlutina þá er mér dálítil forvitni á að vita hvað þarna er á ferðinni ef til vill aðeins venjulegt auglýsingaskrum, ef til vill eitthvað meira.“
Þess má geta að í dagbókarfærslu ritaðri 18 dögum seinna kemur fram að skáldinu tókst ekki að hitta á augnlækninn meðan á Reykjavíkurdvöl þess stóð.
Nei, það var Skagfirðingur, vil ég meina að ég fari rétt með.
Eina ljóðabók þess heitir Harpan mín í hylnum.
Hér er svo ljóðið úr henni, svona til upprifjunar:
Ég skrifað hafði lítið ljóð
á lúið pappírsblað,
en þótti í engu um það vert
og ekkert skeytti um það.
Svo týndist þetta litla ljóð
og lagðist gleymsku í,
en hending síðar örfá orð
mér aftur færði úr því.
Þá fann ég, þessi fáu orð
úr fyrnsku endurheimt
mér voru ei lengur lítils verð,
þótt ljóðið væri gleymt.
Nú vildi ég gefa gull mitt allt
að gjaldi í kvæðis stað.
Mér finnst, ég hafi aldrei ort
neitt annað ljóð en það.
Úps, gleymdi mér. Afsakið, Blöndungur minn.
En já, maðurinn hefur samið sönglagatexta, þ.e. ljóð hans eru sungin við lög. Hvort hann sé beinlínis þekktur fyrir sönglagatextasmíð vil ég ekki fullyrða. Það er einkum í þröngum hópi söngglaðra Sunnlendinga sem ég veit til þess að textar eftir skáldið, sem ei kaus að kalla sig skáld (eins og kemur fram í ljóði hans, Til þeirra sem telja mig skáld), séu sungnir.
Man engin dæmi þess að Skagfirðingar gætu ort, Nema þeir byggju í Kanada.
Þeir kunna hins vegar að syngja kvæðin bölvaðir.
Ég hef ákveðið að þið gefist öll upp. Skáldið, sem vildi ekki láta kalla sig skáld, hét Jónas Tryggvason. Gaf út eina bók, sem heitir Harpan mín í Hylnum. Mæli með henni.
Hann var blindur og mörg ljóða hans bera þess keim. Hann hélt dagbók, sem hann reit á ritvél. Í einni dagbókarfærslu eftir hann segir eitthvað á þessa leið: „Í dag kláraðist blekið í ritvélinni minni og ég hafði setið lengi að skrifum áður en ég áttaði mig á því“.
Hver sem vill og fyrstur er til má hirða réttinn.
Þetta hefði nú hver sem er getað "gúgglað" amk kom það strax upp hjá mér.
En best að varpa fram einni. Hver orti svo:
Tapar Númi tíma og rúmi,
tvöfalt Númi sér.
Enn er Númi öls í húmi
og í rúmið fer.
Sigurður Breiðfjörð?
Ekki var það maður sá er kenndur er við skörunginn í arni Þórs (þ.e. Þórarinn Eldjárn)
Það er um að gera að skjóta á eitthvað...Ómar Ragnarsson?
Neibb - hann lést fyrir fáeinum árum, svo ég þrengi þetta aðeins.