Stef mín eru stirfin og þau stolin flest
Leikin hart af ljóðabrest.
Ljóðabrestinn laga skalt með lyftusöng,
upp þá ljúkast andans göng.
Göng í gegnum fjöllin háu gera skal.
sem gleðja munu hrund og hal.
Halastjarna, ef hittir þig, er hættuleg.
Alltaf farðu annan veg.
Vegi nýja verða að gera vikri að
eða járnbraut í hans stað
Staðarskáli stendur enn, ég stoppa vil
og góðmeti þar gera skil.
Skil ég eigi skammirnar sem skella' á mér.
Enginn vill mig verja hér.
Hér er skjól og hættulaust að hreykja sér,
þó ekki sé ég alveg ber.
Ber ert þú að baki en þó bróður átt.
Hugsar sá víst heldur flátt.
Flátt má eflaust finna hérna flagðið grátt
sem þykist opna upp á gátt.
Gáttir allar opna ég, þá andað get.
Burtu er þá fýla og fret.
Freturinn sem fékk ég víst í föðurarf
upp nú gaus og óðar hvarf.
Hvarf ég burtu hlaupandi svo heim ég fór.
Þýðir ekkert slugs og slór.
Slóra ég og slæpist, enda slakur mjög.
Ég að því lagt hef ótal drög.
Drög að vísu dáralegri dæmd var hart.
Rímað gat ég ruglið vart.
Varta mátti víst hér kaupa verslun í,
nú Dúrasellan selst hér ný.
Nýlega var ég norðan lands í Núpasveit.
Fegri engan fann ég reit.
Reitirnir sem riddarinn má ramba á
er einn þráðbeint og annan ská.