bráðnar nú í munni mér
matur líkur hnossi
af honum svo eflaust fer
ögn að vaxa bossi.

Bossa góðum Fríða flaggar
föngulegan hefur barm.
Niður stræti vífið vaggar
vonglöð bíður hún sinn arm.

Armæðan af eymd er rík,
til ösku brunninn funi.
Pínslum veldur pólitík,
prjálið olli hruni.

Hruninn skítahraukurinn
hrímuð öll vor samtíð
Bágt á ríkisbaukurinn
betluð þjóðar framtíð

Framtíð okkar, eins og sést,
er ónýt vara.
Kannski væri bara best
að byrja að spara.

Spara ég við mig spur og malt
og sparlega nota appelsín
og vona að um jólin verði ey kalt
því víst er nú götótt buxan mín.

mín er stundin, mikið var
má ég hérna tala
núna veit ég varla hvar
vert er hér að gala

Mímar eru buxur bláar
bolur gulur peysan grá.
Nærbuxurnar hvítar háar,
hverstagsskór með breiða tá.

Gala á haugum hanarnir
hænurnar dansa tangó.
Manga við konur Kanarnir,
kricet spil og mangó.

„Mangó Chutney“ mamma bað
mig að kaupa (og jónur)
Ég fór og greiddi fyrir það
fjöldamargar krónur.

Krónur margar í tösku tetri
tugir margr það er víst.
Efrurnar reynast bara betri
brúkanlegar ef til Kína skíst

Skaust nú konuskömmin
skakklappandi, slösuð.
Grætur étin grömmin,
grennist; sljó og dösuð.

Dösuð er nú daman
sem djammaði í nótt.
Þó giska væri gaman
er gott að sofa rótt.

Rótt ég sef í rúmi volgu
Rannveig gælir við mig þarna
og Hildigunnur, ásamt Olgu
Yrsu, Dóru, Hlín og Bjarna.

Bjarnastaðabeljurnar
þær bauluðu í gær.
Hráar supu hveljurnar,
svo hringsóluðu þær.

Þær eru bara beljur
Bjarnastöðum frá.
Þær vakta selsins seljur
sem allir karlar þrá.

Þráhyggjan er göfug, góð
og geislar sterkum mætti.
Ég vil yrkja öll mín ljóð
undir bragarhætti.

Hætt er við að hækki ei
hér á landi krónan.
Ríkisstjórnin suss og svei
samt gat rekið dónann.